Πνιγμένη στα σενάρια είναι η αντιπολίτευση, αδυνατώντας να επιτελέσει τον θεσμικό και πολιτικό της ρόλο και να πείσει την κοινή γνώμη ότι διαθέτει λύσεις για τον τόπο.
Οι φήμες περί ίδρυσης νέων κομμάτων που θα αναδιατάξουν το πολιτικό σκηνικό έχουν κατακλύσει την πολιτική επικαιρότητα και απονευρώσει τα υπάρχοντα κόμματα. Ηγεσίες και στελέχη, κορυφαία, μεσαία και μικρά, ασχολούνται κάθε μέρα και όλη μέρα με το πότε θα κάνει το νέο κόμμα ο Τσίπραςή η Καρυστιανού, πώς τοποθετούνται κόμματα και ψηφοφόροι απέναντί τους, αν θα γίνει ή δεν θα γίνει η συνεργασία ΣΥΡΙΖΑ-Νέας Αριστεράς που θα εκθρονίσει το ΠΑΣΟΚ από τη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης και θα το βυθίσει σε κρίση, τι ετοιμάζουν οι «Πολάκηδες» κατά του Φάμελλου, πού οδηγεί το ΠΑΣΟΚ η νέα κρίση ανάμεσα στον Ανδρουλάκη και τους κορυφαίους…
Αποτέλεσμα αυτής της πολιτικής παράλυσης είναι η αίσθηση του συντριπτικά μεγάλου τμήματος της κοινής γνώμης ότι η αντιπολίτευση στον τόπο ασκείται κυρίως από τους λαϊκιστές, Ζωή Κωνσταντοπούλου και Κυριάκο Βελόπουλο.
Διαρροές
Την ίδια ώρα συστηματικές διαρροές από τα γνωστά ισχυρά οικονομικά και εκδοτικά κέντρα που θέλουν και επενδύουν -άμεσα αλλά και μεσοπρόθεσμα- στην πτώση της κυβέρνησης του Κυριάκου Μητσοτάκη, προϊδεάζουν την κοινή γνώμη για «μεγάλες αλλαγές στην πολιτική σκηνή μέσα στο επόμενο τρίμηνο».
Επειδή όμως δεν έχουν εμπιστοσύνη σε εκείνους όπου έχουν επενδύσει στην αντιπολίτευση για την πτώση Μητσοτάκη, παράλληλα ποντάρουν σε ένα νέο κόμμα υπό τον Αντώνη Σαμαρά, με την ελπίδα να… κόψει από τη Νέα Δημοκρατία και να την απομακρύνει από την αυτοδυναμία στις επόμενες εθνικές εκλογές ή σπρώχνουν το σενάριο της εν κινήσει αλλαγής ηγεσίας στη Νέα Δημοκρατία και την κυβέρνηση.
Ολα ξεκινούν από τη γενική παραδοχή ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης, ο οποίος διανύει τον έβδομο χρόνο στην πρωθυπουργία, δεν έχει αντίπαλο στις επόμενες εθνικές εκλογές και αυτός μπορεί να βρεθεί μόνο αν στο σημερινό πολιτικό σκηνικό υπάρξουν συνεργασίες, νέα σχήματα και άλλα (όχι νέα) πρόσωπα που θα βγουν μπροστά. Οπως π.χ. ο Αλέξης Τσίπρας.
Το ζήτημα είναι ότι όλο και περισσότεροι συζητούν και προβλέπουν καθημερινά ένα μελλοντικό σκηνικό χάους, ο κάθε αρχηγός, αρχηγίσκος ή στέλεχος θεωρεί ότι μπορεί να βρει νέο ρόλο. Είτε πρωταγωνιστή είτε κομπάρσου είτε ακόμα και ρυθμιστή.
Μαγειρέματα
Η βραδινή Αθήνα έχει μετατραπεί ξανά σε πολιτικό μαγειρείο, όπως πάντα γίνεται στην Ελλάδα όταν δίνεται το σήμα στο πολιτικό και εκδοτικό σκηνικό ότι «έπονται αλλαγές», ανεξαρτήτως αποτελέσματος.
Εστιατόρια και ταβέρνες, στο κέντρο ή στις γειτονιές του Παγκρατίου, του Νέου Ψυχικού, του Χαλανδρίου ή της Γλυφάδας, γίνονται τόπος συνάντησης, μέχρι στιγμής περισσότερο από εκείνους που προσπαθούν να αντιληφθούν «τι παίζεται», παρά από εκείνους που παίρνουν αποφάσεις για να μπουν νέα σχέδια μπροστά.
Εμπειρος πολιτικός παράγοντας εκτός Ν.Δ. αλλά φιλικά διακείμενος προς τον Κυριάκο Μητσοτάκη υποστηρίζει ότι δύο είναι οι λόγοι για τους οποίους τα πολιτικά μαγειρέματα το τελευταίο διάστημα έχουν γίνει η κύρια ασχολία στελεχών της συμπολίτευσης και της αντιπολίτευσης.
- Ο πρώτος είναι ότι η κυβέρνηση έχει αρρυθμίες, αφήνει κενά και δημιουργεί ερωτηματικά για το στρατηγικό της σχέδιο και την ικανότητά της να το εφαρμόσει κόντρα στο γενικό κουτσομπολιό, σε εκείνους που σιωπηλά ή όχι τη στηρίζουν ή περιμένουν από αυτήν.
- Ο δεύτερος είναι ότι τα οικονομικά και εκδοτικά συμφέροντα που χτυπούν τον Μητσοτάκη, ακόμα και αν μέχρι χθες ήταν απέναντι, τώρα συνασπίζονται και σπρώχνουν χρήμα για την επίτευξη του τελικού τους σκοπού, «λες και είμαστε σε επίσημη προεκλογική περίοδο».
Χυλός
Στην αντιπολίτευση επικρατεί ήδη χάος. Ο Τσίπρας συνεχίζει να βηματίζει αργά προς την ίδρυση νέου κόμματος, αλλά από το νέο έτος, σπάζοντας τα νεύρα των πρώην συντρόφων του, αλλά και έχοντας καταφέρει να αποτελεί το κέντρο της συζήτησης του χώρου. Η φράση του Νίκου Κοτζιά «αν ο Αλέξης Τσίπρας θέλει να κάνει κόμμα, ας το κάνει να τελειώνουμε γιατί αυτή η στάση αναμονής κάνει κακό στον εαυτό του αλλά και στον ίδιο τον ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος αδειάζει» είναι τόσο ενδεικτική όσο και «έκρηξη» υποκρισίας, καθώς ο πρώην υπουργός του ΣΥΡΙΖΑ θα είναι από τους πρώτους που θα τρέξουν να συνδράμουν τον Τσίπρα στη νέα του προσπάθεια.
Η Καρυστιανού επιτέθηκε προχθές εναντίον των Τσίπρα και Σαμαρά, δείχνοντας ότι θέλει να κρατήσει την ταμπέλα της «νέας» στην πολιτική για τον εαυτό της. Τοποθετείται πλέον καθημερινά σαν αρχηγός νέου κόμματος επιβεβαιώνοντας με τη στάση της όσους λένε ότι έχει πάρει την απόφαση να ηγηθεί ή να συμμετάσχει σε νέο κόμμα, ενώ τα στελέχη της συστηματικά διαδίδουν ότι εφόσον προκύψει νέο κόμμα, δεν θα έχει ιδεολογικό στίγμα, παρά μόνο θέση απέναντι σε όσα συνθέτουν το υπάρχον σκηνικό.
Κερδισμένη του χάους, η Ζωή Κωνσταντοπούλου, που φροντίζει να έχει ρόλο σε κάθε υπόθεση που απασχολεί την κοινή γνώμη (π.χ. απεργία πείνας του Π. Ρούτσι), ακολουθώντας έναν δρόμο αυτονομίας που ευελπιστεί ότι θα της δώσει το μεγαλύτερο μερίδιο της λαϊκιστικής ψήφου στις επόμενες εκλογές, καθιστώντας τη ρυθμιστή, ενώ οι Ανδρουλάκης, Φάμελλος και Χαρίτσης δείχνουν αδύναμοι να αλλάξουν την πολιτική τους δυναμική. Οι επιθέσεις των πρώην συντρόφων της σε ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ δεν της κάνουν ζημιά, ο στόχος της να μπει στο κάδρο των επιθέσεων της κυβέρνησης και της Ν.Δ. έχει επιτευχθεί, ενώ ο λόγος της δύσκολα αντιμετωπίζεται από εκείνους που διεκδικούν κομμάτι της πίτας της αντιπολίτευσης. Εχουν περάσει περίπου δέκα ημέρες από τότε που κατηγόρησε ευθέως και ανοικτά τον Τσίπρα πως «ό,τι κάνει το κάνει για λεφτά» και δεν έχει υπάρξει μία απάντηση, επίσημη ή ανεπίσημη, από την Αμαλίας.
ΚΑΜΙΑ ΣΥΝΕΝΝΟΗΣΗ
Δεν μπορούν να συμφωνήσουν σε τίποτα – ούτε στα πιο απλά
Οι σημερινές αλλά και οι… μελλοντικές δυνάμεις της αντιπολίτευσης δείχνουν καθημερινά, στο πεδίο άσκησης αντιπολίτευσης, ότι δεν μπορούν να συνεννοηθούν ούτε στα μεγάλα ούτε στα μικρά. Το ΠΑΣΟΚ δεν μπορεί να τα βρει πουθενά με τον ΣΥΡΙΖΑ και τη Νέα Αριστερά, ενώ η ψήφος του ΣΥΡΙΖΑ υπέρ της Belharra στη Βουλή είναι -σύμφωνα με στελέχη του κόμματος- «η ταφόπλακα στο σχέδιο συνεργασίας ΣΥΡΙΖΑ-Νέας Αριστεράς και ανακατάληψης της θέσης της αξιωματικής αντιπολίτευσης στη Βουλή». Αν δει κάποιος τη στάση των κομμάτων της αντιπολίτευσης στην άμυνα, την εξωτερική πολιτική, την οικονομία, στα θέματα που άπτονται της λειτουργίας των θεσμών (π.χ. στάση Δικαιοσύνης απέναντι στην απεργία πείνας Ρούτσι), στην Εξεταστική για τον ΟΠΕΚΕΠΕ ή στην ανάγνωση των όσων είπε στην Αθήνα η Ευρωπαία εισαγγελέας κ. Κοβέσι, θα διαπιστώσει ότι δεν μπορούν να συμφωνήσουν σε τίποτε.
Ο Γιάνης
Την ίδια ώρα, κανείς δεν μιλά με τη Ζωή Κωνσταντοπούλου και τον Γιάνη Βαρουφάκη, ο οποίος δείχνει να αντέχει μέχρι στιγμής στις δημοσκοπήσεις, ενώ ο Αλέξης Τσίπρας… ονειρεύεται ότι χωρίς αυτούς με τους οποίους συνεργάστηκε και κυβέρνησε στο παρελθόν, θα τον ακολουθήσουν οι ψηφοφόροι της λεγόμενης Κεντροαριστεράς επειδή μιλά για «δημοκρατικό καπιταλισμό» και βελτίωσε τα αγγλικά του ή επειδή τον στηρίζουν τα συμφέροντα. Ή επειδή ο Θανάσης Λάλας προτρέπει σε συνέντευξή του τον Ανδρουλάκη και τον Φάμελλο να κάνουν πίσω και να θέσουν τα κόμματά τους στη διάθεσή του για να βγει εκείνος μπροστά…
Πηγή: eleftherostypos.gr