Η πράσινη μετάβαση δεν είναι αμιγώς περιβαλλοντικό ζήτημα. Είναι και ηθικό, είναι και πολιτικό. Ο Αριστοτέλης, είχε μελετήσει αρκετά τον ρόλο που διαδραματίζει το περιβάλλον στο ευ ζην των πολιτών. Ο Θεόφραστος επικεντρώθηκε στην επίδραση της ανθρώπινης δραστηριότητας στο κλίμα. Περνώντας στο σήμερα, η Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος της 5η Ιουνίου, λειτουργεί ως υπενθύμιση για την λήψη δράσεων ώστε να προστατεύσουμε το περιβάλλον.
Στην εύρεση της κατάλληλης πολιτικής για την πράσινη μετάβαση, καθοριστικό ρόλο έχει η διπλωματία. Καθώς απαιτούνται πολλαπλές διαπραγματεύσεις, συμφωνίες και όχι απλώς να χαρακτηρίζουμε τα προβλήματα ως περιβαλλοντικά, κοινωνικά ή οικονομικά.
Μερικά από τα εμπόδια που συναντούν οι επιχειρήσεις (κυρίως οι ΜME) για να ενταχθούν στην πράσινη οικονομία είναι η έλλειψη αποτελεσματικής νομοθεσίας (φορολογικής πολιτικής, νόμων και κανονισμών κλπ.), το γεγονός ότι οι πολιτικές καινοτομίας σπάνια ενσωματώνουν νέες ευκαιρίες κυκλικών επιχειρηματικών μοντέλων, καθώς επικεντρώνεται κυρίως στην αυξημένη καινοτομία και αποδοτικότητα. Επίσης ο διοικητικός φόρτος που συνδέεται με πράσινες επιχειρηματικές πρακτικές, όπως η παρακολούθηση και η υποβολή εκθέσεων σχετικά με τις περιβαλλοντικές επιδόσεις, μπορεί να θεωρηθεί πολύπλοκη διαδικασία.
Ένας από τους λόγους που οι διαπραγματεύσεις για το κλίμα είχαν περιορισμένη επιτυχία στο παρελθόν, είναι επειδή η κλιματική αλλαγή αντιμετωπίζεται ως πρόβλημα ρύπανσης, αντί να αναγνωρίζεται ότι οι ρύποιείναι το σύμπτωμα του προβλήματος. Επίσης κάθε χώρα, κάθε τομέας δραστηριότητας έχει διαφορετικές προτεραιότητες, αξιολογήσεις και διαφορετική ατζέντα. Έτσι τα μέρη διαπραγματεύονται πόση επιβάρυνση είναι διατεθειμένα να αναλάβουν, μια προσέγγιση που θέτει όρια, αντί να δημιουργεί ευκαιρίες, π.χ ευκαιρίες για την υιοθέτηση κυκλικών επιχειρηματικών μοντέλων.
“H φύσις κρύπτεσθαι φιλεί”. Eμείς βλέπουμε το απόσταγμα της. Από τα ακραία καιρικά φαινόμενα έως την άνοδο της στάθμης της θάλασσας, οι επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής κατανέμονται συχνά δυσανάλογα. Πχ η παρατεταμένη ξηρασία σε ορισμένες περιοχές του πλανήτη, μπορούν να επηρεάσουν την προσφορά τροφίμων, καθιστώντας δυσκολότερη την πρόσβαση των ανθρώπων σε τρόφιμα. Έρχεται έτσι στην επιφάνεια το ζήτημα της κλιματικής δικαιοσύνης.
Ο αντίκτυπος της κλιματικής αλλαγής δεν κατανέμεται εξίσου στον πληθυσμό. Επίσης η νέα γενιά αλλά και οι μελλοντικές, θα βιώσουν βαθύτερα τις επιπτώσεις. Αυτό μας παρακινεί να διαμορφώσουμε μια πιο φιλόδοξη ατζέντα για την πράσινη ανάπτυξη. Οι Υπουργοί Παιδείας των G20 κλήθηκαν να δώσουν προτεραιότητα στην ποιοτική εκπαίδευση για το κλίμα. Xωρίςκλιματική παιδεία και την ενεργή συμμετοχή των νέων,η κλιματική ουδετερότητα δύσκολα θα επιτευχθεί.
Τέλος δεν μπορούμε να αγνοήσουμε τις εξελίξεις στην διεθνή σκηνή. Ο πόλεμος στην Ουκρανία βλάπτει και τα φυσικά συστήματα από τα οποία εξαρτώνται οι άνθρωποι που ζουν σε αυτές τις περιοχές. Φύση: Aπό το φάος-φως. Μπορούμε να ζήσουμε χωρίς φως;
*Η Δάφνη Γρηγοριάδη είναι Οικονομική Αναλύτρια