Ο υπουργός Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών Κυριάκος Πιερρακάκης ανακοίνωσε το απόγευμα της Παρασκευής (28/11) την υποψηφιότητά του για την προεδρία του Eurogroup.
Όπως ανακοίνωσε το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, δύο υπουργοί υπέβαλαν την υποψηφιότητά τους για την προεδρία του Eurogroup:
- Ο Κυριάκος Πιερρακάκης, Υπουργός Οικονομίας και Οικονομικών της Ελλάδας
- Ο Βίνσεντ Βαν Πέτεγκεμ, Αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης και Υπουργός Προϋπολογισμού, του Βελγίου
Η εκλογή του νέου προέδρου θα πραγματοποιηθεί στην επόμενη συνεδρίαση του Eurogroup στις 11 Δεκεμβρίου. Ο πρόεδρος εκλέγεται με απλή πλειοψηφία των υπουργών του Eurogroup, σύμφωνα με το Πρωτόκολλο 14 της Συνθήκης, δηλαδή με τουλάχιστον 11 από τις 20 ψήφους.
Εάν κανένας από τους υποψηφίους δεν λάβει τουλάχιστον αυτήν την απλή πλειοψηφία στο τέλος του πρώτου γύρου ψηφοφορίας, οι υποψήφιοι θα έχουν στη συνέχεια την ευκαιρία να αποσύρουν την αίτησή τους. Η ψηφοφορία θα διεξαχθεί μέχρι να επιτευχθεί απλή πλειοψηφία για έναν από τους υποψηφίους.
Οποιοσδήποτε υπουργός αρμόδιος για τα οικονομικά από κράτος μέλος της ζώνης του ευρώ μπορεί να εκλεγεί πρόεδρος του Eurogroup. Ο υποψήφιος πρέπει να είναι εν ενεργεία μέλος του Eurogroup κατά τη στιγμή της εκλογής. Ο πρόεδρος εκλέγεται για θητεία δυόμισι ετών και η θητεία μπορεί να ανανεωθεί.
Το Eurogroup είναι ένα άτυπο όργανο που δημιουργήθηκε το 1997, στο οποίο οι υπουργοί των κρατών μελών της ζώνης του ευρώ συζητούν θέματα που αφορούν τις κοινές ευθύνες των χωρών τους σχετικά με το ευρώ. Κύριο καθήκον της είναι να διασφαλίζει τον στενό συντονισμό των οικονομικών πολιτικών μεταξύ των κρατών μελών της ζώνης του ευρώ. Στοχεύει επίσης στην προώθηση των συνθηκών για ισχυρότερη οικονομική ανάπτυξη και είναι υπεύθυνη για την προετοιμασία των συνόδων κορυφής της ζώνης του ευρώ και για την παρακολούθησή τους. Συνήθως συνεδριάζει μία φορά το μήνα, την παραμονή της συνεδρίασης του Συμβουλίου Οικονομικών και Δημοσιονομικών Υποθέσεων.
Η πρώτη συνεδρίαση του Eurogroup πραγματοποιήθηκε στις 4 Ιουνίου 1998 στο Λουξεμβούργο. Ο πρώτος πρόεδρος του Eurogroup ήταν ο Ζαν Κλοντ Γιούνκερ.
Τι αναφέρει στην επιστολή του ο Κυριάκος Πιερρακάκης
«Αγαπητοί συνάδελφοι,
Σε αυτή την κρίσιμη στιγμή για την Ευρώπη, το ερώτημα που τίθεται είναι πώς μπορεί το Eurogroup να εξελιχθεί ώστε να ανταποκριθεί στις προκλήσεις που έχει μπροστά του. Η Ευρώπη δεν έλειψε ποτέ από αναλύσεις· αυτό που χρειαζόμαστε τώρα είναι συντονισμένη εκτέλεση. Οι προτεραιότητες είναι σαφείς· το ερώτημα είναι αν μπορούμε να δράσουμε με σαφήνεια, ταχύτητα και ενότητα.
Για πολύ καιρό, οι συζητήσεις διαμορφώνονταν από ξεπερασμένες
διαχωριστικές γραμμές: Βορράς και Νότος, Ανατολή και Δύση, «λιτότητα»
και «ευελιξία». Αυτές οι διαχωριστικές γραμμές μπορεί να πλαισίωναν
κάποτε τις δημοσιονομικές συζητήσεις, αλλά δεν αντανακλούν πλέον τη φύση
των προκλήσεων που αντιμετωπίζουμε. Σήμερα, η Ευρώπη αντιμετωπίζει
κοινές απαιτήσεις: ενίσχυση της αμυντικής ικανότητας, ολοκλήρωση της
ενιαίας αγοράς, διασφάλιση της τεχνολογικής κυριαρχίας και προώθηση της
καινοτομίας και της ανταγωνιστικότητας σε μια εποχή παγκόσμιου
ανταγωνισμού. Οι πιέσεις αυτές είναι συστημικές, όχι περιφερειακές,
δομικές, όχι ιδεολογικές. Επομένως, η παρούσα συγκυρία απαιτεί
συντονισμό που να είναι πιο ενοποιημένος, πιο
σκόπιμος και πιο στρατηγικά εστιασμένος.
Η γεωπολιτική αβεβαιότητα, από την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία έως τις αυξανόμενες εντάσεις στην ευρύτερη γειτονιά μας, ενισχύει την ανάγκη για ενότητα και ανθεκτικότητα. Η Ευρώπη δεν μπορεί να επιτρέψει στον εαυτό της να αφεθεί στην αυταρέσκεια. Πρέπει να ενισχύσουμε συλλογικά τα οικονομικά, χρηματοοικονομικά και δημοκρατικά μας θεμέλια.
Με αυτό το πνεύμα και με πλήρη σεβασμό στις κοινές μας ευθύνες, υποβάλλω την υποψηφιότητά μου για την προεδρία του Eurogroup.
Υπό την ηγεσία του Πασκάλ Ντόναχιου, το Eurogroup έχει αποδείξει την αξία της εμπιστοσύνης, του πραγματισμού και της συναίνεσης. Εάν εκλεγώ, θα βασιστώ σε αυτή τη συνέχεια, υποστηρίζοντας παράλληλα ακόμη μεγαλύτερη σαφήνεια και δομή στην επόμενη φάση. Ο καθένας από εμάς αντλεί διδάγματα από την εθνική του εμπειρία. Η δύναμή μας έγκειται στο να συνθέτουμε αυτά τα διδάγματα με πιο στοχευμένο και διαφανή τρόπο, διασφαλίζοντας ότι οι συλλογικές μας αποφάσεις μεταφράζονται σε ουσιαστικά αποτελέσματα για τους πολίτες μας.
Εάν μου ανατεθεί αυτή η ευθύνη, θα πρότεινα τέσσερις κοινές προτεραιότητες – και μία κατευθυντήρια αρχή – για να πλαισιώσουμε το έργο μας:
1. Ένωση Αποταμιεύσεων και Επενδύσεων – Κινητοποίηση του κεφαλαίου της Ευρώπης και απελευθέρωση των επενδύσεων
Η Ευρώπη αποταμιεύει σε επίπεδα συγκρίσιμα με αυτά των Ηνωμένων Πολιτειών, αλλά επενδύει διαρθρωτικά λιγότερο. Το κεφάλαιο υπάρχει, αλλά παραμένει εγκλωβισμένο σε εθνικά διαμερίσματα που κατακερματίζουν τη ρευστότητα και αποδυναμώνουν το βάθος της αγοράς.
Για να αντιμετωπίσει αυτό το πρόβλημα, η Ευρώπη πρέπει να απελευθερώσει το κεφάλαιο εμβαθύνοντας τη χρηματοπιστωτική ολοκλήρωση, βελτιώνοντας τη διασυνοριακή ρευστότητα και υποστηρίζοντας τη φυσική συνεργασία και ενοποίηση που ήδη αναπτύσσεται στα οικοσυστήματα των τραπεζών και των χρηματιστηρίων, όπου τέτοιες εξελίξεις ενισχύουν την ανθεκτικότητα και το βάθος της αγοράς. Καθήκον μας είναι να διασφαλίσουμε ότι οι συνθήκες επιτρέπουν την εξέλιξη αυτή να προχωρήσει σε μεγάλη κλίμακα και με τρόπο που να ενισχύει τη χρηματοπιστωτική αρχιτεκτονική της Ευρώπης.
Ένα ισχυρότερο χρηματοπιστωτικό τοπίο θα ενίσχυε την ικανότητα της Ευρώπης να χρηματοδοτήσει την πράσινη μετάβαση, τον ψηφιακό μετασχηματισμό, την αμυντική ετοιμότητα και την καινοτομία, μειώνοντας παράλληλα την εξάρτηση από μη ευρωπαϊκό κεφάλαιο. Το έργο αυτό πρέπει να βασίζεται σε υγιείς μακροοικονομικές βασικές αρχές και στον πλήρη σεβασμό του δημοσιονομικού πλαισίου, το οποίο είναι απαραίτητο για την εμπιστοσύνη και την εμβάθυνση της ολοκλήρωσης.
Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο ο Μάριο Ντράγκι θέτει αυτή την πολιτική προτεραιότητα στο επίκεντρο των συστάσεών του: όχι ως τεχνική βελτίωση, αλλά ως στρατηγική αναβάθμιση που ευθυγραμμίζεται με τις μακροπρόθεσμες φιλοδοξίες της Ευρώπης.
Το Eurogroup είναι το φυσικό φόρουμ για την προώθηση αυτής της ατζέντας.
2. Ολοκλήρωση και καθοδήγηση της ενιαίας αγοράς
Η ολοκλήρωση της ενιαίας αγοράς παραμένει ο ισχυρότερος μοχλός ανάπτυξης της Ευρώπης. Ωστόσο, ο κατακερματισμός εξακολουθεί να επιβάλλει σημαντικό οικονομικό κόστος. Όπως έχει επανειλημμένα υπογραμμίσει το ΔΝΤ, οι ρυθμιστικές αποκλίσεις, οι διοικητικές επιβαρύνσεις και οι ακαμψίες της αγοράς εμποδίζουν την παραγωγικότητα και τις επενδύσεις σε ολόκληρη την Ένωση, μια πραγματικότητα που βιώνουμε άμεσα ως υπουργοί Οικονομικών.
Η απλούστευση πρέπει επομένως να καταστεί περαιτέρω κοινή προτεραιότητα. Η Ευρώπη χρειάζεται σαφέστερους και πιο προβλέψιμους κανόνες για τη μείωση των επιβαρύνσεων και την επιτάχυνση των επενδύσεων. Η ολοκλήρωση της ενιαίας αγοράς πρέπει επίσης να συνδυαστεί με στοχευμένες στρατηγικές σε τομείς όπου η κλίμακα καθορίζει την ανταγωνιστικότητα: τηλεπικοινωνίες, ψηφιακή υποδομή, πράσινες τεχνολογίες και προηγμένη μεταποίηση. Η Ευρώπη διαθέτει ταλέντα και εταιρείες παγκόσμιας κλάσης, αλλά χάνει τη δυναμική της χωρίς ενοποιημένα πλαίσια και συντονισμένες επενδύσεις.
Επιπλέον, μια ανάλυση της ΕΚΤ – που επισημάνθηκε πρόσφατα από την Πρόεδρο Λαγκάρντ – έχει ποσοτικοποιήσει τον τρόπο με τον οποίο ο κατακερματισμός περιορίζει την αποτελεσματικότητα της αγοράς, αποδυναμώνει την παραγωγικότητα και περιορίζει τις διασυνοριακές επενδύσεις. Η ευθυγράμμιση των χρηματοοικονομικών συνθηκών της ευρωζώνης με την πρόοδο της Ενιαίας Αγοράς είναι επομένως ουσιαστικής σημασίας.
Ενώ η ECOFIN φέρει την κύρια ευθύνη, το Eurogroup μπορεί να διασφαλίσει ότι οι συνθήκες στην ευρωζώνη – επενδυτική ικανότητα, χρηματοοικονομική ολοκλήρωση, δυναμική παραγωγικότητας – υποστηρίζουν την πρόοδο της ενιαίας αγοράς.
Ο ρόλος μας είναι να συμπληρώνουμε το έργο της ECOFIN, όχι να το αναπαράγουμε, διασφαλίζοντας ότι τα πλαίσια της ευρωζώνης επιτρέπουν την εδραίωση της ολοκλήρωσης.
3. Το ψηφιακό ευρώ και η τεχνολογική κυριαρχία της Ευρώπης
Οι τεχνολογικές αλλαγές αναδιαμορφώνουν το παγκόσμιο νομισματικό και χρηματοπιστωτικό τοπίο. Η ψηφιακή ταυτότητα, η τεχνητή νοημοσύνη, οι υποδομές δεδομένων και τα συστήματα πληρωμών νέας γενιάς αποτελούν πλέον μέρος της βασικής αρχιτεκτονικής της ανταγωνιστικότητας και της νομισματικής σταθερότητας.
Το ψηφιακό ευρώ πρέπει να εξεταστεί σε αυτό το στρατηγικό πλαίσιο. Το δυναμικό του εκτείνεται πέρα από τις πληρωμές: μπορεί να ενισχύσει τον διεθνή ρόλο του ευρώ, να βελτιώσει τη νομισματική κυριαρχία, να ενισχύσει την εμπιστοσύνη στο χρηματοπιστωτικό σύστημα της Ευρώπης και να διασφαλίσει ότι η Ευρώπη θα παραμείνει στην πρώτη γραμμή της ασφαλούς και διαλειτουργικής ψηφιακής χρηματοδότησης.
Η ρύθμιση είναι πάντα απαραίτητη, αλλά πρέπει να σχεδιαστεί έτσι ώστε να ενθαρρύνει την καινοτομία με τον ρυθμό που απαιτούν οι σημερινές πραγματικότητες, διασφαλίζοντας ότι οι εγγυήσεις εξελίσσονται παράλληλα με την τεχνολογική πρόοδο και όχι αντί αυτής, και βασίζονται σε έξυπνη διαχείριση κινδύνων που υποστηρίζει την καινοτομία, διατηρώντας παράλληλα την ανθεκτικότητα. Καθώς η τεχνολογία ωθεί όλο και περισσότερο την παραγωγικότητα, την ανταγωνιστικότητα και τη χρηματοπιστωτική κυριαρχία, το Eurogroup θα πρέπει να ασχοληθεί πιο άμεσα με αυτά τα ζητήματα. Η ανθεκτικότητα του ευρώ την επόμενη δεκαετία θα βασίζεται όχι μόνο στη δημοσιονομική ευθύνη, αλλά και στη συλλογική μας ικανότητα να ενσωματώσουμε την τεχνολογική ικανότητα στην πολιτική οικονομία της Ευρώπης με αυτοπεποίθηση και στρατηγικό σκοπό.
4. Προστασία των οικονομικών πυλώνων της Ευρώπης
Η μακροπρόθεσμη ευημερία της Ευρώπης απαιτεί την ενίσχυση των δομικών πυλώνων της οικονομικής μας αρχιτεκτονικής. Η μακροοικονομική σταθερότητα, τόσο δημοσιονομική όσο και χρηματοπιστωτική, αποτελεί τη βάση για την αξιοπιστία, τις επενδύσεις και τη βιώσιμη ανάπτυξη. Οι δημογραφικές αλλαγές και τα επίμονα χάσματα παραγωγικότητας διαμορφώνουν περαιτέρω το αναπτυξιακό δυναμικό και την ανταγωνιστικότητα της Ευρώπης.
Ένα Eurogroup που ασχολείται συστηματικά με αυτά τα διαρθρωτικά ζητήματα –σταθερότητα, δημογραφία, παραγωγικότητα– θα βρίσκεται σε καλύτερη θέση για να εξασφαλίσει τη μακροπρόθεσμη δύναμη της Ευρώπης. Η αξιοπιστία σε αυτό το πλαίσιο βασίζεται στη διαρκή δημοσιονομική ευθύνη και στην δίκαιη και αυστηρή εφαρμογή των κοινών κανόνων μας.
Κατευθυντήρια αρχή: Ένα Eurogroup με σαφείς στόχους, ευελιξία και χωρίς αποκλεισμούς
Ένα στρατηγικό Eurogroup πρέπει να είναι λειτουργικό – καλά προετοιμασμένο, συμπληρωματικό του ECOFIN και επικεντρωμένο σε ζητήματα που αφορούν αποκλειστικά την ευρωζώνη. Η αποφυγή της αλληλοεπικάλυψης είναι απαραίτητη για τη διατήρηση του ρόλου του Eurogroup ως φόρουμ συντονισμού και προοπτικής για την ευρωζώνη.
Πρέπει να παραμείνουμε ανοιχτοί και χωρίς αποκλεισμούς, εξασφαλίζοντας χώρο για ειλικρινή ανταλλαγή απόψεων και κοινή ευθύνη. Το Eurogroup λειτουργεί καλύτερα όταν η προσωπική εμπιστοσύνη επιτρέπει ειλικρινή συζήτηση και συλλογικές αποφάσεις. Σε στιγμές κρίσης, πρέπει να είμαστε σε θέση να ενεργούμε με ταχύτητα, συνέπεια και ενότητα.
Ένα ευρέως λειτουργικό Eurogroup είναι αυτό που θέτει μια εστιασμένη, διαφανή ατζέντα και διασφαλίζει ότι κάθε υπουργός μπορεί να συνεισφέρει ουσιαστικά. Το καθήκον μας είναι να μετατρέψουμε τη συλλογική σοφία της Ευρώπης σε συλλογική εκτέλεση.
Τέλος,
η πρόσφατη ιστορία της Ελλάδας δείχνει τι μπορεί να επιτύχει η Ευρώπη όταν ενεργεί από κοινού. Η γενιά μου διαμορφώθηκε από μια υπαρξιακή κρίση που αποκάλυψε τη δύναμη της ανθεκτικότητας, το κόστος της εφησυχασμού, την αναγκαιότητα των μεταρρυθμίσεων και τη στρατηγική σημασία της ευρωπαϊκής αλληλεγγύης. Αυτές οι εμπειρίες διαμορφώνουν τον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβανόμαστε τον ρόλο της Ευρώπης στη διαφύλαξη της σταθερότητας και στην προώθηση της προόδου. Η ιστορία μας δεν είναι μόνο εθνική, είναι βαθιά ευρωπαϊκή.
Η Ευρώπη είναι ισχυρότερη όταν κινείται με ενότητα σκοπού και σαφήνεια κατεύθυνσης. Εάν μου ανατεθεί αυτή η ευθύνη, δεσμεύομαι να διασφαλίσω ότι το Eurogroup θα ενεργεί ως συλλογικό όργανο για τη σταθερότητα, την ανταγωνιστικότητα και τη μακροπρόθεσμη δύναμη της Ευρώπης. Η ενίσχυση των θεμελίων του ευρώ, η ενίσχυση του παγκόσμιου ρόλου του και η προετοιμασία του για την επόμενη δεκαετία θα απαιτήσουν ενότητα, σύνεση και κοινό στρατηγικό όραμα.
Με βαθιά δέσμευση στο κοινό ευρωπαϊκό μας εγχείρημα, ζητώ με σεβασμό την υποστήριξή σας για την υποψηφιότητά μου ως Προέδρου του Eurogroup, ώστε μαζί να μπορέσουμε να διαμορφώσουμε μια ισχυρή, σταθερή και έτοιμη για το μέλλον ευρωζώνη για τους πολίτες μας».
Το βιογραφικό του Κυριάκου Πιερρακάκη
Ο Κυριάκος Πιερακάκης είναι Υπουργός Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών της Ελλάδας και εκλεγμένος βουλευτής που εκπροσωπεί την Αθήνα.
Στην τρέχουσα θέση του, ηγείται της οικονομικής και δημοσιονομικής στρατηγικής της χώρας, με έμφαση στην ενίσχυση της δημοσιονομικής αξιοπιστίας, τον εκσυγχρονισμό της οικονομικής διακυβέρνησης και τη βελτίωση της μακροπρόθεσμης ανθεκτικότητας της ελληνικής οικονομίας. Στις προτεραιότητές του περιλαμβάνονται η μεταρρύθμιση του φορολογικού συστήματος με σκοπό την ενσωμάτωση προηγμένης τεχνολογίας και την αντιμετώπιση των συνεπειών της δημογραφικής αλλαγής, η ενίσχυση του μεσοπρόθεσμου δημοσιονομικού σχεδιασμού, η βελτίωση της ποιότητας των δημόσιων δαπανών, η ενίσχυση της παραγωγικότητας και η προσέλκυση στρατηγικών επενδύσεων. Το έργο του είναι στενά συνδεδεμένο με την ευρύτερη οικονομική ατζέντα της Ευρώπης, ιδίως με την προσπάθεια ενίσχυσης της ανταγωνιστικότητας, εμβάθυνσης της ολοκλήρωσης και στήριξης της μακροπρόθεσμης σταθερότητας στην ευρωζώνη.
Προηγουμένως, ως Υπουργός Ψηφιακής Διακυβέρνησης της Ελλάδας (2019-2023), επέβλεψε μια εθνική μεταρρύθμιση της δημόσιας διοίκησης, δημιουργώντας πλατφόρμες όπως το gov.gr, το Gov.gr Wallet, και το MyHealth, και επεκτείνοντας σημαντικά τις ψηφιακές δημόσιες υπηρεσίες. Αυτές οι μεταρρυθμίσεις εξασφάλισαν τη συνέχεια των κρατικών λειτουργιών κατά τη διάρκεια της πανδημίας COVID-19 και βελτίωσαν τη θεσμική ικανότητα. Η ηγετική του θέση στον τομέα της ψηφιακής διακυβέρνησης οδήγησε στον διορισμό του – και στην επανεκλογή του – ως Προέδρου της Ομάδας Παγκόσμιας Στρατηγικής του ΟΟΣΑ (2021, 2024).
Ως Υπουργός Παιδείας (2023-2025), προώθησε μεταρρυθμίσεις για τον εκσυγχρονισμό του εκπαιδευτικού συστήματος της Ελλάδας, συμπεριλαμβανομένου ενός νέου νομικού πλαισίου για τα ξένα πανεπιστήμια, της δημιουργίας εθνικών ψηφιακών υποδομών μάθησης και πολιτικών για τη βελτίωση του μαθησιακού περιβάλλοντος, όπως η επιβολή περιορισμών στη χρήση smartphone στα σχολεία σε εθνικό επίπεδο.
Νωρίτερα στην καριέρα του, διετέλεσε Διευθυντής Έρευνας στο think-tank «Dianeosis», όπου ασχολήθηκε με διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις, θεσμική απόδοση και χάραξη πολιτικής βάσει τεκμηριωμένων στοιχείων.
Κατέχει μεταπτυχιακό στη Δημόσια Πολιτική από το John F. Kennedy School of Government του Πανεπιστημίου Harvard, μεταπτυχιακό τίτλο στη Τεχνολογία και Πολιτική από το ΜΙΤ – Τεχνολογικό Ινστιτούτο Μασαχουσέτης και πτυχίο στην Επιστήμη των Υπολογιστών από το Οικονομικό και Επιχειρηματικό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Μιλά αγγλικά και γαλλικά, είναι παντρεμένος και έχει τρία παιδιά.