”Το Φθινόπωρο του 2008-2009[…] η Ελλάδα είχε χαμηλότερο spread από την Ιρλανδία, διότι η Ιρλανδία είχε ένα τεράστιο έλλειμμα εξωτερικών συναλλαγών. Είχε χαμηλότερα spreads από την Ισπανία και την Πορτογαλία, γιατί αυτές δεν είχαν μεν χρέος αλλά είχαν τεράστια ελλείμματα εξωτερικών συναλλαγών. Εγώ πιστεύω ότι η κρίση του 2008-2009 ήταν κρίση εξωτερικού ελλείμματος. Δεν ήταν κρίση χρέους. Έγινε μετά κρίση χρέους.” Νίκος Χριστοδουλάκης*
Θύελλα ξεσήκωσαν στο ΠΑΣΟΚ οι δηλώσεις του Νίκου Χριστοδουλάκη στην συνέντευξη με τον Μάνο Νιφλή. Αν αναρωτηθείτε ποιος είναι αυτός ο Χριστοδουλάκης και γιατί οι δηλώσεις του έχουν ιδιαίτερη βαρύτητα καλά θα κάνετε να ανατρέξετε στο βιογραφικό του. Πτυχίο από το ΕΜΠ, διδακτορικό από το Κέιμπριτζ. Δίδαξε σε πολλά πανεπιστήμια μεταξύ των οποίων το Κέιμπριτζ, το London Business School και το Centre for Economic Policy Research του Λονδίνου. Υπήρξε μέλος της Συντονιστικής Επιτροπής του Πολυτεχνείου την εξέγερση του 1973. Διετέλεσε Γενικός Γραμματέας Έρευνας και Τεχνολογίας (1993-1996),Υφυπουργός Οικονομικών αρμόδιος για τον Προϋπολογισμό και τη διαχείριση του Δημόσιου Χρέους (1996-2000). Στη συνέχεια διετέλεσε Υπουργός Ανάπτυξης(2000-2001) και Υπουργός Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών(2001-2004). Η διαδρομή του στον Δημόσιο βίο αποδεικνύει ότι δεν έχει καμία σχέση με τα ”αλαλάζοντα κύμβαλα” της πολιτικής. Τους συνηθισμένους παρακεντέδες της εξουσίας που στηρίζουν την παρουσία τους στον λαϊκισμό, που αρκούνται να αποτελούν γρανάζια της πελατειακής πολιτικής ”αγοράς”, που δεν ντρέπονται να μεταβάλλονται σε ασπόνδυλα ενεργούμενα αφανών και εμφανών ”αρχόντων”.
Στο ερώτημα του Μάνου Νιφλή αν υπήρχε άλλος δρόμος από το Μνημόνιο απαντά: ’’Ναι, θεωρώ ότι υπήρχε και δεν είναι η πρώτη φορά που το λέω, το είχα πει από την πρώτη στιγμή”. Το είχε πει από την πρώτη στιγμή και στηρίζει με επιχειρήματα την θέση του. Παραθέτοντας το παράδειγμα της Ιρλανδίας, αλλά και εκείνα της Ισπανίας και της Πορτογαλίας, υπενθυμίζει ότι το 2008-2009 τα spreads δανεισμού της Ελλάδας ήταν χαμηλότερα τονίζοντας ότι ”η κρίση του 2008-2009 ήταν κρίση εξωτερικού ελλείμματος. Δεν ήταν κρίση χρέους”! Δηλώνει ότι η κρίση ήταν βασικά κρίση εξωτερικού ελλείμματος και ότι σε αυτόν τον τομέα οι τρεις χώρες είχαν μεγαλύτερο πρόβλημα από την Ελλάδα. Παραθέτει τον τρόπο με τον οποίο το αντιμετώπισε η Ιρλανδία και προφανώς αυτό που όφειλε να κάνει η χώρα μας. Λέει ο Χριστοδουλάκης: ”Η Ιρλανδία τι έκανε, πανέξυπνα. Έκανε περικοπές στον προϋπολογισμό και βραχυπρόθεσμα δανείστηκε μόνο με δωδεκάμηνα έντοκα και απέκρουσε την κρίση για δώδεκα μήνες” ενώ εμείς ”δεν πήραμε μέτρα, στοιχειώδη, στην αρχή. Αλλά ενώ λέγαμε ότι η κρίση έρχεται-έρχεται-έρχεται λέγαμε ότι «λεφτά υπάρχουν»και ο προϋπολογισμός του 2010 ήταν επεκτατικός, λίγο επεκτατικός δεν λέω ότι ήτανε ξεσάλωμα αλλά περιοριστικός δεν ήτανε. Και το βασικότερο ήτανε ότι την περίοδο εκείνη, όσο και αν σας κάνει εντύπωση, η Ελλάδα δεν είχε φτιάξει ένα μηχανισμό συλλογής φορολογικών εσόδων”. Στη συνέχεια, αναφέροντας την ομολογία ημαρτημένων της τρόικα και θέτοντας το ρητορικό ερώτημα ”Πού ανήκουνε τώρα τα περισσότερα αεροδρόμια; Που ανήκουνε τα σπουδαιότερα λιμάνια; Σε ξένες εταιρείες” υποστηρίζει ότι ”όλα αυτά δεν ήτανε και τόσο τυχαία και απλώς κάνανε μερικά λάθη στο excel με το οποίο δούλευαν στο αεροπλάνο όταν έρχονταν. Υπήρχε και άλλη σκοπιμότητα”!
*Ολόκληρο το σχετικό απόσπασμα στο: Ο Νίκος Χριστοδουλάκης στο ONE CHANNEL.