Πολιτική φόρτιση και ιδεολογική αντιπαράθεση βλέπουν στις επικείμενες φερόμενες «εκλογές» στα Κατεχόμενα, με τις πένες και τους Τούρκους αναλυτές να μετατρέπουν τη διαδικασία σε καθρέφτη της ίδιας της Τουρκίας.
Τα φιλο-κυβερνητικά ΜΜΕ στην Τουρκία εκφράζουν πλήρη ιδεολογική ταύτιση με τη γραμμή Τατάρ – δύο κράτη, μία κυριαρχία.
Η Daily Sabah περιγράφει τις επικείμενες «προεδρικές εκλογές» της 19ης Οκτωβρίου ως σκηνή όπου «οκτώ υποψήφιοι μπορεί να έχουν ριχτεί στη μάχη, αλλά όλοι γνωρίζουν ότι ο αγώνας είναι μεταξύ δύο ανδρών: του Τουφάν Ερχιουρμάν και του νυν «προέδρου» Ερσίν Τατάρ».
Στο άρθρο του Τζενκ Κάαν Αντασόι, το πολιτικό διακύβευμα μεταφράζεται σε «πραγματικότητα ή αυταπάτη». Ο Τατάρ παρουσιάζεται ως ο ηγέτης που «έχει βγάλει την ΤΔΒΚ από τη διπλωματική σκιά» και έχει «μετατρέψει τη λύση των δύο κρατών από σύνθημα σε διεθνές ζήτημα». Κατά την ίδια ανάλυση, η «ΤΔΒΚ» επιδιώκει πια να γράψει η ίδια την ιστορία της, όχι να περιμένει να τη γράψουν άλλοι.
Η «αντιπολίτευση» στο στόχαστρο
Ο Ερχιουρμάν, επικεφαλής του «Ρεπουμπλικανικού Τουρκικού Κόμματος», κατηγορείται για «προδοσία» από τον αρθρογράφο της Daily Sabah, καθώς –όπως γράφεται– «προτιμά να δυσφημεί τη χώρα του στις Βρυξέλλες αντί να την υπερασπίζεται στην πατρίδα». Ο πρώην «πρόεδρος» Μουσταφά Ακιντζί εμφανίζεται ως «φάντασμα» που στοιχειώνει ακόμη το στρατόπεδο των φεντεραλιστών, θυμίζοντας «μια εποχή όπου οι μεγαλοπρεπείς κινήσεις είχαν αντικαταστήσει τη νηφάλια στρατηγική».
Οι «ΜΚΟ» και το φεντεραλιστικό δίκτυο
Στο ίδιο άρθρο, αναπαράγεται το διαχρονικό τουρκικό αφήγημα περί “ξένης ανάμειξης” που εμποδίζει τη διεθνή αναγνώριση του ψευδοκράτους και γίνεται αναφορά σε ένα «παράλληλο κράτος ΜΚΟ» που «χρηματοδοτείται από ξένες δυνάμεις» και λειτουργεί, όπως γράφει, «ως όργανο πολιτικής αναταραχής». Η ειρωνεία, συνεχίζει, είναι ότι «η Τουρκία έχει αποδεχθεί όλα τα ‘εκλογικά αποτελέσματα’ της ΤΔΒΚ, ενώ η Ελλάδα δεν υφίσταται ποτέ ανάλογη κριτική».
Εκστρατεία Τατάρ made in Turke
Τα αντιπολιτευόμενα ΜΜΕ της Τουρκίας, αντίστοιχα, βλέπουν την κάλπη όχι ως επιλογή μεταξύ δύο υποψηφίων, αλλά ως ψήφο εμπιστοσύνης ή δυσπιστίας στην ίδια την Άγκυρα.
Στην αντιπολιτευόμενη εφημερίδα Nefes, ο αρθρογράφος Ντενίζ Ζεϊρέκ δίνει άλλη διάσταση: οι «εκλογές» είναι πεδίο εσωτερικής πολιτικής αντιπαράθεσης στην ίδια την Τουρκία. Γράφει πως «η εκστρατεία του Ερσίν Τατάρ διεξάγεται από την ίδια ομάδα που οργάνωσε την εκστρατεία του Ταγίπ Ερντογάν για το 2023», ενώ «πολλοί πολιτικοί από την Άγκυρα, όπως οι Σουλεϊμάν Σοϊλού και Χουλουσί Ακάρ, επισκέπτονται το νησί για να τον υποστηρίξουν».
Σχολιάζει σκωπτικά ότι ακόμη και ο ποδοσφαιριστής Μεσούτ Οζίλ βρέθηκε στην Κύπρο.
«Πραγματικά, δεν μπορεί κανείς να μην αναρωτηθεί: “Τι σχέση έχει ο Μεσούτ Οζίλ με όλα αυτά;”».
Έποικοι και αλλοίωση πληθυσμού
Ο Ζεϊρέκ επισημαίνει ακόμη πως «ο εποικισμός από την Τουρκία προς την ΤΔΒΚ έχει ξεπεράσει το 1,5 εκατομμύριο» και πως «οι πολίτες που απέκτησαν διαβατήρια της ΤΔΒΚ μπορούν να επηρεάσουν τα αποτελέσματα των εκλογών».
Ο ανεξάρτητος υποψήφιος Μεχμέτ Χασγκιουλέρ, ο οποίος «κατατάσσεται δεύτερος σε ορισμένες δημοσκοπήσεις», στηλιτεύει αυτή την πραγματικότητα, δηλώνοντας πως «οι Τούρκοι δημοσκόποι παραποιούν τα στοιχεία».
Η πολιτική φθορά του Τατάρ
Ο Ζεϊρέκ προειδοποιεί πως «η στενή σύνδεση του Τατάρ με το ΑΚΡ μπορεί να έχει αντίθετα αποτελέσματα». Αναφέρει ότι «η έλλειψη διαφάνειας και η αντίληψη ότι η έλλειψη λύσης θεωρείται από μόνη της λύση τροφοδοτούν την αντίδραση». Κλείνει με την πρόβλεψη πως «ό,τι και να κάνει η κυβέρνηση του ΑΚΡ, η 19η Οκτωβρίου 2025 μπορεί να είναι ιστορική ημέρα για την πολιτική αλλαγή στην ΤΔΒΚ».
Η εθνικιστική χροιά: από τη Γάζα στην Κύπρο
Ο πρόεδρος του «Κόμματος Νίκης» Ουμίτ Οζντάγ παρεμβαίνει μέσω ανάρτησης στο Χ και προειδοποιεί ότι η Κύπρος κινδυνεύει να γίνει Γάζα:
«Η μικρογραφία της σημερινής γενοκτονίας στη Γάζα βιώθηκε από τους ‘Τ/Κ’ πριν από το 1974… Η εγκατάλειψη μιας ανεξάρτητης ΤΔΒΚ και η αποδοχή της τρέλας της ομοσπονδίας σημαίνει το άνοιγμα του δρόμου για να σύρουν τους Τ/Κ προς τη μοίρα του λαού της Γάζας».
Οι τουρκικές πένες, ανεξαρτήτως χρώματος, συμφωνούν σε ένα πράγμα: οι επερχόμενες «εκλογές» δεν κρίνονται στην Κύπρο, αλλά στην Άγκυρα και η τύχη του ψευδοκράτους αποτελεί αντανάκλαση της πολιτικής ψυχολογίας της ίδιας της Τουρκίας.