Ο πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ, όπως και ο πρώην πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα πριν από αυτόν, επαινούν αρκετά τον Τούρκο ομόλογό του, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν. Ο Ομπάμα κάποτε κατέταξε τον Ερντογάν ως έναν από τους κορυφαίους ξένους φίλους του και δήλωσε ότι ο θαυμασμός του για τον Ερντογάν ήταν τόσο μεγάλος, που μάλιστα έλαβε συμβουλές από τον Τούρκο ηγέτη για το πώς να μεγαλώσει τις κόρες του.
Από την ίδια την Τουρκία μέχρι τη Συρία και τους Κούρδους, η αγκαλιά του Τραμπ προς τον Ερντογάν έχει γίνει τόσο σφιχτή που ο Ερντογάν φαίνεται να χαράσσει την αμερικανική πολιτική ακόμη και τηλεφωνικά με τον Τραμπ ή σε συναντήσεις με τον Πρέσβη των ΗΠΑ Τομ Μπαράκ.
Υπάρχει, ωστόσο, μια αυξανόμενη ασυμφωνία μεταξύ του ενθουσιασμού του Τραμπ για τους υποτιθέμενους ισχυρούς ηγέτες όπως ο Ερντογάν και της υπόσχεσης του Τραμπ να «Κάνει την Αμερική Ξανά Μεγάλη». Πολύ συχνά, οι ίδιοι αυταρχικοί που επαινεί ο Τραμπ ερμηνεύουν τον θαυμασμό του ως πράσινο φως για να στοχοποιήσουν Αμερικανούς σε αμερικανικό έδαφος.
Ο Ερντογάν χρησιμοποίησε όχι μόνο την Τουρκική Πρεσβεία στην Ουάσινγκτον, αλλά και ιδρύματα και πολιτιστικούς οργανισμούς για να κατασκοπεύει Τούρκους αντιφρονούντες, πολλοί από τους οποίους είναι Αμερικανοί πολίτες. Δεν είμαι Τούρκος, αλλά πριν από 15 χρόνια, όταν ο πρώην εκπρόσωπος του Υπουργείου Εξωτερικών Ναμίκ Ταν έγινε πρέσβης της Τουρκίας στην Ουάσινγκτον, η τουρκική κυβέρνηση άρχισε να κατακλύζει εμένα και τους συντάκτες μου με αγωγές και νομικές απειλές, στο πλαίσιο μιας συντονισμένης στρατηγικής για τη φίμωση της κριτικής.
Ενώ η Τουρκία δεν έχει ακόμη πραγματοποιήσει δολοφονίες σε αμερικανικό έδαφος, είναι μόνο θέμα χρόνου. Οι χώρες δεν χρηματοδοτούν πυρήνες και δεν διεξάγουν παρακολούθηση εκτός αν σκοπεύουν να δράσουν. Αυτό θα μπορούσε να συμβεί σύντομα, καθώς η σεβασμός του Τραμπ προς την Τουρκία οδηγεί τον Ερντογάν να πιστέψει ότι μπορεί να τη γλιτώσει με δολοφονία.
Το Ιράν και η Κίνα
Το Ιράν είναι ανοιχτό στις προθέσεις του. Λίγο μετά την Ισλαμική Επανάσταση του 1979, σκότωσε έναν αντιφρονούντα στη Βηθεσδά. Το παρελθόν αποτελεί προηγούμενο. Το καθεστώς προσπάθησε πρόσφατα να απαγάγει και να σκοτώσει μια ειλικρινή ακτιβίστρια για τα δικαιώματα των γυναικών στη Νέα Υόρκη.
Οι ιρανικές αρχές έχουν επίσης απειλήσει να σκοτώσουν τους αξιωματούχους του Τραμπ, Μπράιαν Χουκ και Μάικ Πομπέο, καθώς και τον ίδιο τον πρόεδρο. Το γεγονός ότι ο Τραμπ έχει χαλαρώσει τα μέτρα ασφαλείας στον Χουκ και τον Πομπέο μόνο ενθαρρύνει το Ιράν.
Η Κίνα έχει επιδείξει τόσο τόλμη ώστε να δημιουργήσει άτυπα αστυνομικά τμήματα που συνδέονται με την εσωτερική κρατική ασφάλεια για να κατασκοπεύουν και ακόμη και να τιμωρούν Κινέζους υπηκόους στις Ηνωμένες Πολιτείες. Το Κινεζικό Κομμουνιστικό Κόμμα καλλιεργεί ενεργά φοιτητές που κατασκοπεύουν και αναφέρουν συμμαθητές ως προϋπόθεση για την άδεια σπουδών στο εξωτερικό.
Παρά την καλλιέργεια αμερικανικών δεξαμενών σκέψης, η διπλωματία του χαβιαριού του Αζερμπαϊτζάν και η δημόσια εικόνα που επιδιώκει να προβάλει ως προπύργιο ανοχής είναι μια από τις πιο βάναυσες δικτατορίες στον κόσμο, με χαμηλότερη βαθμολογία από τη Ρωσία και την Κίνα στους δείκτες πολιτικής ελευθερίας.
Τα τελευταία χρόνια, έχει διασχίσει τον Ρουβίκωνα και έχει αρχίσει να στοχοποιεί αντιφρονούντες και οικογένειες αντιφρονούντων σε αμερικανικό έδαφος. Για παράδειγμα, ο γιος ενός εξέχοντος κριτικού του Αζερμπαϊτζάν έπεσε θύμα διάρρηξης και κλοπής στο σπίτι του στο Νιου Τζέρσεϊ σε ένα περιστατικό που αποδόθηκε στην ασφάλεια του Αζερμπαϊτζάν.
Το 2024, ομάδες τέταρτης μετώπης προσέλαβαν αμερικανικά δικηγορικά γραφεία για να πιέζουν και να παρενοχλούν τους Ερυθραίους αντιπολιτευόμενους με ενοχλητικές αγωγές, μια δαπανηρή προοπτική που είχε ως στόχο να τους φιμώσει. Για παράδειγμα, η Ένωση Ερυθραίων στην ευρύτερη περιοχή του Σιάτλ μήνυσε ακτιβιστές της Ερυθραίας για τη δημοκρατία στο Περιφερειακό Δικαστήριο των ΗΠΑ στην Τακόμα.
Το Καμερούν είναι η τελευταία χώρα που στρέφει το βλέμμα της στην αμερικανική διασπορά. Ο Πρόεδρος Πολ Μπίγια είναι 92 ετών και σπάνια θεωρείται ότι κυβερνούν μπράβοι στο όνομά του. Ο Ταπάνγκ Ίβο, πρώην εκπρόσωπος των Αμαζονίων Αμαζονίων, μήνυσε τον ακτιβιστή υπέρ του Μπίγια, Εμμανουέλ Νσαλάι, για ψευδείς αναφορές που οδήγησαν στην «κατασκοπεία» του σπιτιού του Ίβο στις ΗΠΑ. Οι ακτιβιστές Μπένεντικτ Κουά και Πασκάλ Κικίσι Γουόνγκμπι, με έδρα τη Μινεσότα, αντιμετωπίζουν επίσης παρενόχληση λόγω μεροληπτικών αναφορών από το Καμερούν στο FBI.
Τον Μάιο του 2025, ο Υπουργός Εξωτερικών Μάρκο Ρούμπιο απείλησε με κυρώσεις εναντίον κρατών όπως η Ελβετία που τιμωρούν την ελευθερία του λόγου στις ΗΠΑ. Ωστόσο, όλο και περισσότερο, αυτή είναι η κορυφή του παγόβουνου. Αν η Αμερική έρχεται πρώτη, ο Τραμπ και ο Ρούμπιο πρέπει να δώσουν προτεραιότητα σε όλες τις επιθέσεις εναντίον Αμερικανών και να τιμωρήσουν όχι μόνο το Ιράν και την Κίνα, αλλά και τα αφρικανικά κράτη και τους υποτιθέμενους συμμάχους που τώρα στοχοποιούν Αμερικανούς στο εσωτερικό μέτωπο.
Ο Michael Rubin είναι αρθρογράφος στο Beltway Confidential της Washington Examiner . Είναι διευθυντής ανάλυσης στο Middle East Forum και ανώτερος συνεργάτης στο American Enterprise Institute.
Πηγή: Hellasjournal