Στις 6 Ιουλίου 1827 έχουμε τη Συνθήκη του Λονδίνου, την επονομαζόμενη και «Ιουλιανή Συνθήκη», με την οποία αναγνωρίζεται για πρώτη φορά επισήμως, η αυτονομία της Ελλάδος, παραμένοντας όμως υποτελής στον Σουλτάνο της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
Εξετάζοντας το πολιτικό και διπλωματικό περιβάλλον εντός του οποίου συνέβη το προαναφερθέν σημαντικό γεγονός, βλέπουμε τα εξής: Ενώ η ελληνική Επανάσταση, μετά τους εμφύλιους και την εκστρατεία του Ιμπραήμ Πασά στην Πελοπόννησο, βρίσκεται σε μια πολύ δύσκολη καμπή, καθώς έχουν πέσει στα χέρια των Οθωμανών Τούρκων και γενικότερα βρίσκονται στην κατοχή των τουρκο-αιγυπτιακών δυνάμεων, τόσο η Τριπολιτσά στην Πελοπόννησο, όσο και το Μεσολόγγι στη Στερεά Ελλάδα, οι τότε «Μεγάλες Δυνάμεις» (Ηνωμένο Βασίλειο, Γαλλία και Αυτοκρατορική Ρωσία), αλλάζουν την μέχρι τότε ακολουθητέα πολιτική τους έναντι της Ελληνικής Επαναστάσεως και με τη λεγόμενη «Ιουλιανή Συνθήκη» αναγνωρίζουν την Αυτονομία της Ελλάδος, η οποία όμως παραμένει φόρου υποτελής στον Σουλτάνο.
Η προαναφερθείσα ενέργεια των λεγόμενων έκτοτε, σε σχέση με την Ελλάδα, «Προστάτιδων Δυνάμεων», υλοποιήθηκε μετά από σχετικές ενέργειες του Φιλέλληνος νέου Βρετανού Πρωθυπουργού Τζορτζ Κάνιγκ, ο οποίος – δυστυχώς – θα πεθάνει από πνευμονία τον Αύγουστο του 1827, υπό την επήρεια του αυξημένου φιλελληνικού ρεύματος που κυριαρχούσε τότε στην Ευρώπη εξαιτίας των τραγικών γεγονότων της πτώσεως του Μεσολογγίου και της ηρωικής εξόδου των μαχητών του, βάζοντας έτσι στο περιθώριο τον Καγκελάριο της Αυστρο-ουγγρικής τότε Αυτοκρατορίας Μέτερνιχ, το δόγμα του οποίου κυριαρχούσε ως τότε στα της Ελλάδος και της Ελληνικής Επαναστάσεως εναντίον της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας
Η συνθήκη προτείνει στα δύο εμπόλεμα μέρη εκεχειρία. Αν κάποιο μέρος αρνείτο, τότε οι τρεις Δυνάμεις θα επενέβαιναν για την εφαρμογή της βιαίως. Οι Έλληνες την αποδέχονται αμέσως, ενώ οι Οθωμανοί την απορρίπτουν, αλλά οι Προστάτιδες Δυνάμεις τελικώς την επιβάλλουν.
Ο ενωμένος Συμμαχικός στόλος, με επικεφαλής τον Άγγλο Κόδριγκτων, κατανικώντας τον Οθωμανικό στη ναυμαχία του Ναυαρίνου, οι Γάλλοι με τον Μαιζόν και τον Φαβιέρο εκδιώκουν τον Ιμπραήμ από την Πελοπόννησο και οι Ρώσοι νικώντας τους Οθωμανούς στο ρωσοτουρκικο πόλεμο του 1828-29.
Έτσι και με τον προαναφερθέντα τρόπο η λεγόμενη «Ιουλιανή Συνθήκη» του Λονδίνου του 1827, αποτελεί το πρώτο ουσιαστικό βήμα για την ανεξαρτησία της Ελλάδος, η οποία τελικώς θα επιτευχθεί με το Πρωτόκολλο του Λονδίνου, το 1830, για την οποία συντέλεσαν καθοριστικώς αφενός η κάθοδος στην Ελλάδα του Κυβερνήτη Ιωάννη Καποδίστρια και αφετέρου οι ελληνικές νίκες στο πεδίο των μαχών, που ακολούθησαν.