Στις 9 Αυγούστου 1823 σκοτώνεται, νικώντας τους Τουρκαλβανούς στο Κεφαλόβρυσο Καρπενησίου, ο Μάρκος Μπότσαρης, ένας από τους σημαντικότερους Ήρωες του Αγώνα της Παλιγγενεσίας και κατά τον Βίκτωρα Ουγκώ «Ο Λεωνίδας της σύγχρονης Ελλάδος».
Ο Μάρκος Μπότσαρης ήταν γόνος σπουδαίας σουλιώτικης οικογένειας, υιός του Κίτσου κι ανιψιός του Νότη, μετά την πτώση του Σουλίου καταφεύγει στην Κέρκυρα όπου υπηρετεί στο γαλλικό στρατό. Μυείται, στη Φιλική Εταιρεία από τον Γεώργιο Καραϊσκάκη και είναι από τους πρώτους που θα λάβει ενεργά μέρος στην Επανάσταση.
Στις 18 Απριλίου 1821, επικεφαλής των Σουλιωτών καταλαμβάνει το κάστρο της Βογόρτσας και στη συνέχεια τα Λέλοβα, την Καντσά, το φρούριο της Ρηνιάσας και τα Κασμηρά. Νικά 2.000 γενίτσαρους στους Δραμεσούς και τον Ισμαήλ Πασά στο μοναστήρι της Ραψίνας.
Τον Ιούλιο 1821 νικά τους Τούρκους στο Κομπότι (3 Ιουλίου), στους Βαριάδες (14 Ιουλίου) και στην Πλάκα (17 Ιουλίου). Τον Αύγουστο του 1821 νικά υπέρτερες δυνάμεις στις Κομψάδες και στη συνέχεια συμμετέχει στην πολιορκία της Άρτας. Λαμβάνει μέρος στην Μάχη του Πέτα (4 Ιουλίου 1822) και στην πρώτη πολιορκία του Μεσολογγίου (τέλη του 1822) όπου παρασύρει τους Τούρκους σε συνομιλίες οι οποίες δίνουν χρόνο στους υπερασπιστές της πόλης να προετοιμαστούν και να ενισχύσουν τις οχυρώσεις της. Τα Χριστούγεννα 1822 με λίγους άνδρες υπερασπίζεται επιτυχώς το τείχος του Μεσολογγίου από τα στρατεύματα του Ομέρ Βρυώνη.
Λαμβάνει τον τίτλο του Στρατηγού της Δυτικής Στερεάς Ελλάδας, προκαλώντας την αντιζηλία των άλλων οπλαρχηγών. Για το λόγο αυτό θα σκίσει το χαρτί του διορισμού του λέγοντας: «Όποιος είναι άξιος παίρνει το δίπλωμα με το σπαθί του από τον πασά!».
Το καλοκαίρι του 1823 μαζί με τον Κίτσο Τζαβέλα και 450 Σουλιώτες στην μάχη του Κεφαλόβρυσου (8-9 Αυγούστου 1823) θα νικήσουν υπέρτερη δύναμη τουρκαλβανών και θα ανακόψουν την κάθοδο τους στην Δυτική Στερεά και την Πελοπόννησο. Στη διάρκεια της μάχης σκοτώνεται και θα ταφεί με τιμές στο Μεσολόγγι.
Γενναίος, ευφυής και ανιδιοτελής προσέφερε πολλά στον Αγώνα τα πρώτα κρίσιμα χρόνια ενώ ο πρόωρος θάνατος του θα στερήσει την Επανάσταση από έναν Ηγέτη τα δύσκολα χρόνια που θα ακολουθήσουν.
Σε αναγνώριση των υπηρεσιών που προσέφερε θα λάβει, μετά θάνατο, από το ελληνικό κράτος το βαθμό του Στρατηγού. Η φήμη για τα κατορθώματά του ξεπέρασε τα όρια της Ελλάδος.
Το 1911 το γαλλικό κράτος θα τιμήσει την μνήμη του δίδοντας το όνομα του σε οδό και στάση του Παρισινού Μετρό στο 19ο Διαμέρισμα.
Στο Άξιο τέκνο της η Πατρίδα ευγνωμονούσα!