Δεν ξέρω γιατί, αλλά η επίσκεψη της καγκελαρίου Μέρκελ μου έφερε στο μυαλό τον πρώτο καγκελάριο της χώρας αυτής, τον ραδιούργο, αλλά ικανότατο, Ότο φον Μπίσμαρκ.
Και δεν ξέρω γιατί, αλλά σε κάθε πλάνο της απερχόμενης Γερμανίδας καγκελαρίου, από τη στιγμή που πάτησε το πόδι της στην Αθήνα -ανήμερα της 28ης Οκτωβρίου- μπερδεύεται στο μυαλό μου με φράσεις του Μπίσμαρκ.
Κατ’ αρχάς να πούμε ότι ο Μπίσμαρκ, ο άνθρωπος που ένωσε τη Γερμανία, έμεινε στην ιστορία ως ο «σιδηρούς καγκελάριος» γιατί εφάρμοσε ένα σύστημα πολιτικών αποφάσεων βασισμένο στην πρακτικότητα παρά στην ηθική, τη λεγόμενη «realpolitik». Κεντρικό σημείο της πολιτικής του σκέψης το διαβόητο «αίμα και σίδερο», από τη φράση του ότι «τα μεγάλα σύγχρονα ζητήματα δεν θα διευθετηθούν με ομιλίες και αποφάσεις της πλειοψηφίας, αλλά με σίδερο και αίμα». Σας θυμίζει, άραγε, κάτι από τη σημερινή γερμανική πολιτική λογική;
Έλεγε ο Μπίσμαρκ για την Ευρώπη: «Βρίσκω πάντα τη λέξη «Ευρώπη» στα χείλη πολιτικών που θέλουν από άλλες δυνάμεις κάτι, που δεν τολμούν να κάνουν στο όνομα της δικής τους χώρας». Βρίσκετε ότι αυτή η φράση δεν είναι «πιστεύω» της σημερινής γερμανικής «realpolitik»;
«Το πεπρωμένο των αδυνάμων είναι να καταβροχθίζονται από τους δυνατούς»... Άραγε, αυτή την παρακαταθήκη του Μπίσμαρκ, η ηγέτιδα δύναμη του πλούσιου ευρωπαϊκού βορρά, η Γερμανία, δεν το έκανε πράξη σήμερα η κα Μέρκελ;
Αλλά και την σημερινή άποψη του Βερολίνου για τα Βαλκάνια την έχει διαμορφώσει από τότε ο Μπίσμαρκ: «Τα Βαλκάνια δεν αξίζουν ούτε τα κόκαλα ενός Πομερανού γρεναδιέρου».
Αν υπάρχει όμως μια παρακαταθήκη του Μπίσμαρκ, που διατηρήθηκε, μέχρι σήμερα, αναλλοίωτη στο Βερολίνο είναι αυτή για την Τουρκία!
Όλα ξεκίνησαν στα τέλη του 19ου αιώνα. Τότε ο αιμοσταγής Οθωμανός σουλτάνος, Αβδούλ Χαμίτ, έγινε ένθερμος φίλος των Γερμανών, όταν ο Μπίσμαρκ άνοιξε την κάνουλα του γερμανικού χρήματος για να εισχωρήσουν στα υψηλά κλιμάκια της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Στόχος τους να πετάξουν έξω από την Ανατολή τους Αγγλογάλλους και να κυριαρχήσουν αυτοί. Ο δε, Αβδούλ Χαμίτ κολακεύτηκε υπερβολικά από την ευμένεια και τη φιλία του πρώτου Γερμανού Καγκελάριου. Και έτσι ενώ η Ευρώπη ήταν αγανακτισμένη με τις εθνοκαθάρσεις των Οθωμανών, εναντίον των χριστιανικών πληθυσμών, στη Γερμανία ακούγονται διθυραμβικά σχόλια γι΄ αυτούς. Μάλιστα το 1889, ο Κάιζερ Γουλιέλμος ο Β’ επισκέπτεται την Κωνσταντινούπολη και μοιράζει αφειδώς παράσημα σε Τούρκους αξιωματούχους.
Σήμερα ποια είναι η πολιτική της κας Μέρκελ για την Τουρκία; Η απόλυτη κάλυψη της τουρκικής προκλητικότητας, αδιαφορία για τις απειλές πολέμου κατά δύο κρατών της ΕΕ και το χειρότερο; Παρά τις απειλές κατά της Ελλάδος και της Κύπρου, να συνεχίζει να εξοπλίζει τον Ερντογάν με υπερσύγχρονο οπλισμό, όπως τα γερμανικά υποβρύχια, που η παρουσία τους στο Ελληνικό πολεμικό Ναυτικό, είχαν φέρει μια ισορροπία δυνάμεων στο Αιγαίο.
Κατά τ’ άλλα, οι συγγνώμες της κας Μέρκελ για τα υπερβολικά μέτρα που επέβαλε στους Έλληνες, στα πρώτα χρόνια της κρίσης, είναι για τον… «κλήδωνα»! Να ‘χούμε να λέμε!
Αν πραγματικά η κα Μέρκελ εννοεί τα περί συγγνώμης, μπορεί να το αποδείξει αποφασίζοντας, έστω και τώρα, ως υπηρεσιακή Καγκελάριος, την απαγόρευση της πώλησης των περιβόητων γερμανικών υποβρυχίων στην Τουρκία. Όπως το έκαναν οι αμερικάνοι με τα F-35!
Μπορεί να γίνει; Με τίποτα! Δυστυχώς…
Ο Μπίσμαρκ έλεγε ότι «οι άνθρωποι δυο πράγματα δεν πρέπει να βλέπουν πως φτιάχνονται: οι νόμοι και τα λουκάνικα» Και οι αποφάσεις του Βερολίνου θα πρόσθετα…!
ΥΓ: Για τις γερμανικές πολεμικές επανορθώσεις και το κατοχικό δάνειο δεν έγραψα κάτι, γιατί δεν έχει νόημα. Εδώ έγραψε στα παλαιότερα των υποδημάτων της την γνωμοδότηση των εμπειρογνωμόνων του γερμανικού κοινοβουλίου, θα ιδρώσει το αυτί της από ένα ακόμα άρθρο..! Βέβαια, έχει νόημα -και μεγάλο- να το βάλει η πολιτειακή και πολιτική ηγεσία, για να μένει πάντα ανοικτό το μείζον αυτό, για τη πατρίδα μας, ζήτημα.
Πηγή: