Σε ακόμη ένα μέτωπο έντασης επιχειρεί να μετατρέψει η Τουρκία το ζήτημα της οριοθέτησης θαλασσίων ζωνών στον άξονα Κύπρου–Λιβάνου, αντιδρώντας στην άσκηση κυριαρχικών δικαιωμάτων που εδράζονται πλήρως στο Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας. Η Άγκυρα, πιστή στη στρατηγική αμφισβήτησης νομίμων συμφωνιών στην Ανατολική Μεσόγειο, εμφανίζεται ενοχλημένη από κάθε εξέλιξη που δεν περνά από το δικό της φίλτρο.
Ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών Χακάν Φιντάν, κατά τη συνάντησή του με τον πρωθυπουργό του Λιβάνου Ναουάφ Σαλάμ στο περιθώριο του Φόρουμ της Ντόχα, επέλεξε να χαρακτηρίσει τη συμφωνία οριοθέτησης θαλασσίων συνόρων Λιβάνου–Κύπρου ως «ασεβή», υιοθετώντας ρητορική που παραπέμπει περισσότερο σε αναθεωρητική δύναμη παρά σε χώρα που σέβεται τους διεθνείς κανόνες. Σύμφωνα με πληροφορίες της λιβανέζικης εφημερίδας Al-Ahbar, η συζήτηση διεξήχθη σε τεταμένο κλίμα, ακριβώς λόγω της τουρκικής δυσφορίας για το γεγονός ότι η Βηρυτός προχώρησε χωρίς να ζητήσει την «έγκριση» της Άγκυρας ή της Δαμασκού.
Κατά τις ίδιες πηγές, ο Φιντάν μετέφερε ευθέως τη δυσαρέσκεια της Τουρκίας για την υπογραφή συμφωνίας καθορισμού Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης χωρίς τουρκική συμμετοχή, αποκαλύπτοντας την πάγια αντίληψη της Άγκυρας ότι δικαιούται λόγο σε θαλάσσιες ζώνες τρίτων κρατών. Η τουρκική πλευρά κάνει λόγο για «άδικη ανατροπή των περιφερειακών ισορροπιών», αποφεύγοντας ωστόσο να εξηγήσει πώς μια διμερής συμφωνία, σύμφωνη με το Δίκαιο της Θάλασσας, μπορεί να θεωρείται παράνομη.
Η «προστασία» ως πρόσχημα
Σε μια γνώριμη τακτική, η Άγκυρα εμφανίστηκε να «ανησυχεί» ακόμη και για τα συμφέροντα του ίδιου του Λιβάνου, υποστηρίζοντας ότι η συμφωνία τον εκθέτει σε μελλοντικές νομικές περιπέτειες. Πρόκειται για επιχείρημα που παραπέμπει στην αντίστοιχη ρητορική που χρησιμοποιεί η Τουρκία απέναντι στην Κυπριακή Δημοκρατία, αμφισβητώντας συστηματικά το δικαίωμα νησιωτικών κρατών να οριοθετούν ΑΟΖ.
Ενέργεια και φόβος απομόνωσης
Στον πυρήνα της τουρκικής ενόχλησης βρίσκεται η ενεργειακή διάσταση. Η συμφωνία Κύπρου–Λιβάνου ανοίγει τον δρόμο για ενεργειακές συνέργειες στην Ανατολική Μεσόγειο και ενισχύει τον ρόλο σχημάτων συνεργασίας στα οποία η Τουρκία παραμένει εκτός, λόγω των δικών της επιλογών. Η αναφορά του Φιντάν στη συμμετοχή του Λιβάνου στο Φόρουμ Φυσικού Αερίου της Ανατολικής Μεσογείου αποτυπώνει τον φόβο γεωπολιτικής περιθωριοποίησης της Άγκυρας.
Παράπονα αποκλεισμού, χωρίς αυτοκριτική
Ο Τούρκος ΥΠΕΞ εξέφρασε «έκπληξη» για τον αποκλεισμό της Τουρκίας από τις σχετικές διεργασίες, παραβλέποντας ότι η ίδια η Άγκυρα είναι εκείνη που δεν αναγνωρίζει την Κυπριακή Δημοκρατία και απορρίπτει το Δίκαιο της Θάλασσας. Η επίκληση μάλιστα του Ισραήλ ως «εχθρικού παράγοντα» εντάσσεται σε μια προσπάθεια πολιτικής πίεσης προς τη Βηρυτό, με εμφανή στόχο να παρεμποδιστούν συνεργασίες που δεν εξυπηρετούν τα τουρκικά συμφέροντα.
Απειλές για διεθνείς προσφυγές
Σύμφωνα με το δημοσίευμα, η Τουρκία έχει ήδη μεταφέρει επισήμως τις αντιρρήσεις της στη λιβανέζικη πλευρά και εξετάζει προσφυγές σε διεθνή φόρα. Πρόκειται για μια κίνηση περισσότερο επικοινωνιακή παρά ουσιαστική, καθώς η συμφωνία Κύπρου–Λιβάνου βασίζεται σε αναγνωρισμένες αρχές του διεθνούς δικαίου, τις οποίες η Άγκυρα αρνείται να αποδεχθεί.
Για την Αθήνα και τη Λευκωσία, η υπόθεση επιβεβαιώνει ότι η Τουρκία παραμένει ο βασικός παράγοντας αστάθειας στην Ανατολική Μεσόγειο, επιδιώκοντας να μπλοκάρει νόμιμες συμφωνίες και να επιβάλει τετελεσμένα έξω από κάθε νομικό πλαίσιο. Η απάντηση, όπως τονίζεται από ελληνικές και κυπριακές διπλωματικές πηγές, βρίσκεται στη συνέχιση των συνεργασιών, στον σεβασμό του Διεθνούς Δικαίου και στην απομόνωση της αναθεωρητικής ρητορικής της Άγκυρας.