Η Ευρωπαϊκή Ένωση εξετάζει το ενδεχόμενο να κάνει πίσω στο σχέδιο απαγόρευσης παροχής υπηρεσιών τερματικών σταθμών σε ρωσικούς προμηθευτές υγροποιημένου φυσικού αερίου (LNG), κίνηση που θα μπορούσε να αποδυναμώσει το πλάνο για σταδιακή απεξάρτηση από τις εισαγωγές που χρηματοδοτούν τη «πολεμική μηχανή» του Βλαντίμιρ Πούτιν
Η Δανία, που ασκεί την προεδρία του Συμβουλίου της ΕΕ έως το τέλος του έτους, πρότεινε την κατάργηση της απαγόρευσης αυτής από το σχέδιο κανονισμού για τον τερματισμό της ενεργειακής εξάρτησης από τη Μόσχα, σύμφωνα με έγγραφο που επικαλείται το Bloomberg. Η απαγόρευση, η οποία είχε σχεδιαστεί να τεθεί σε ισχύ το 2025, αποσκοπούσε στο να αποτραπεί το ενδεχόμενο οι ρωσικές εταιρείες να δεσμεύσουν μακροπρόθεσμα χωρητικότητα και να παρεμποδίσουν εισαγωγές από άλλους προμηθευτές.
Αντί γι’ αυτό, τα κράτη-μέλη θα εξετάσουν μια πιο ήπια επιλογή: να καλούνται οι εθνικές ρυθμιστικές και οι αρχές ανταγωνισμού να κάνουν «πλήρη χρήση των ισχυρών νομικών εργαλείων» που διαθέτει ήδη η ΕΕ για την αποτροπή πρακτικών κατάχρησης χωρητικότητας. Η πρόταση της Δανίας ακολουθεί μετά από νομική ανάλυση που επισημαίνει ότι το ισχύον δίκαιο της ΕΕ για το φυσικό αέριο περιλαμβάνει ήδη σχετικές διατάξεις.
Σύμφωνα με το προτεινόμενο χρονοδιάγραμμα, οι ρωσικές προμήθειες βάσει συμβολαίων διάρκειας μικρότερης του ενός έτους θα σταματήσουν το αργότερο έως τις 17 Ιουνίου 2026, με εξαίρεση χώρες που δεν έχουν πρόσβαση σε θάλασσα, όπως η Ουγγαρία και η Σλοβακία. Οι εισαγωγές μέσω μακροχρόνιων συμβολαίων θα τερματιστούν έως το τέλος του 2027.
Η Δανία επιδιώκει να υπάρξει συμφωνία μεταξύ των κρατών-μελών μέχρι τον Οκτώβριο. Έπειτα θα ακολουθήσουν διαπραγματεύσεις με το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, ώστε να εγκριθεί η τελική ρύθμιση πριν από το τέλος του έτους.
Παρά την αντίσταση ορισμένων κεντροευρωπαϊκών χωρών, υπάρχει ευρεία πολιτική στήριξη στην πρόταση της Κομισιόν για πλήρη αποσύνδεση από το ρωσικό φυσικό αέριο, ώστε να αποφευχθούν περαιτέρω κίνδυνοι για την ενεργειακή ασφάλεια της ΕΕ. Αν και δεν είναι πλέον ο μεγαλύτερος προμηθευτής της Ένωσης, η Ρωσία εξακολουθεί να καλύπτει σχεδόν το 20% της ευρωπαϊκής ζήτησης.