Ο ήχος των χτυπημάτων με σφυριά αντηχεί στους δρόμους του Κισινάου νωρίς το βράδυ, διακοπτόμενος από το σφύριγμα μιας πυρσού συγκόλλησης.
Το εκτυφλωτικό λευκό φως της φλόγας συγκόλλησης ρίχνει τρεμοπαίζουσες σκιές. Οι άντρες που σφυρηλατούν, τρίβουν και συγκολλούν στο λυκόφως βρίσκονται εδώ εκ μέρους των δημοτικών αρχών, χτίζοντας έναν φράχτη γύρω από το πρώην National Hotel στο κέντρο της πρωτεύουσας της Μολδαβίας . Λίγες μέρες νωρίτερα, στις αρχές Νοεμβρίου, ένα 13χρονο κορίτσι έπεσε και πέθανε μέσα στο κτίριο.
Πρόκειται για μια τραγική κορύφωση στη μακρά ιστορία του κτιρίου. Από τη δεκαετία του 1970, το National Hotel ήταν το κορυφαίο ξενοδοχείο της Μολδαβικής Σοβιετικής Σοσιαλιστικής Δημοκρατίας. Ξένοι τουρίστες και η σοβιετική ελίτ συναναστρέφονταν εδώ. Αλλά τα τελευταία χρόνια, το ετοιμόρροπο κτίριο είχε προσελκύσει μόνο άστεγους και εφήβους που αναζητούσαν περιπέτεια.
Επίσημα η πρόσβαση απαγορεύεται. Οι πινακίδες στα ρωσικά και τα ρουμανικά προειδοποιούν για την είσοδο στα ερείπια. Τα παράθυρα και οι πόρτες που βλέπουν στον δρόμο είναι κλειστά. Αλλά στο παρελθόν αυτό δεν έχει αποτρέψει σχεδόν κανέναν.
Στο μέλλον, οι κάμερες παρακολούθησης και ο νέος φράχτης έχουν σκοπό να εμποδίσουν την είσοδο ανθρώπων στο κτίριο. Ο θάνατος του κοριτσιού έχει αναζωπυρώσει μια συζήτηση που σιγοβράζει εδώ και χρόνια. Τι πρέπει να συμβεί στο παλιό ξενοδοχείο National;
Αυτό που ακούγεται τόσο ασήμαντο αγγίζει τα μεγάλα ερωτήματα: Ποιος πραγματικά κατέχει την εξουσία στη χώρα; Πού θέλει να πάει η Μολδαβία από εδώ και πέρα; Και πώς πρέπει να γκρεμίσουμε το σοβιετικό παρελθόν - να το κάνουμε ή να το κάνουμε; Πρόκειται για διαφθορά, υπευθυνότητα και πολλά χρήματα.
Σύμβολο Διαφθοράς
Το 2006 το Ξενοδοχείο National ιδιωτικοποιήθηκε. Αντί να πωληθεί σε έναν αξιόπιστο πλειοδότη, το κτίριο που πήγε σε μια εταιρεία που ιδρύθηκε την ίδια χρονιά με πολύ χαμηλό αρχικό κεφάλαιο. Η σύμβαση όριζε ότι η εταιρεία θα επένδυε 33 εκατομμύρια δολάρια στο κτίριο τα επόμενα χρόνια - αλλά δεν συνέβη τίποτα.
Από τότε, το κτίριο έχει αλλάξει επανειλημμένα ιδιοκτήτες, περνώντας από τα χέρια διαφόρων επιχειρήσεων, μιας επιφανούς ομάδας Μολδαβών πολιτικών, ολιγαρχών και καταδικασμένων απατεώνων. Κατά τη διάρκεια αυτών των ετών, το διάσημο ξενοδοχείο στην καρδιά του Κισινάου ερείπωσε. Κάποτε ένα από τα ορόσημα της πόλης, τώρα είναι ένας τσιμεντένιος σκελετός, τα παράθυρα του σπασμένα, όλα τα πολύτιμα κλεμμένα.
Οι επικριτές κατηγορούν τους ιδιοκτήτες ότι άφησαν σκόπιμα το ιστορικό κτίριο να φθαρεί για να λάβουν άδεια κατεδάφισης. Η προνομιακή τοποθεσία στο κέντρο της πόλης είναι περιζήτητη. Ένα νέο κτίριο με χώρους γραφείων ή πολυτελή διαμερίσματα θα μπορούσε να αποφέρει σημαντικά έσοδα. Το 2021, η άδεια κατεδάφισης χορηγήθηκε ξαφνικά.
Ο αντιδήμαρχος Βίκτορ Τσίροντα επέκρινε δημόσια τα σχέδια κατεδάφισης και επισημαίνει παρατυπίες. Λίγο αργότερα, απολύθηκε. Το σχέδιο κατεδάφισης προκαλεί δημόσια κατακραυγή στο Κισινάου. Οι πολίτες ξεκίνησαν μια συλλογή υπογραφών. Υπό την πίεση της κοινής γνώμης, το δημοτικό ανακάλεσε την άδεια κατεδάφισης.
Εικόνα του σοβιετικού μοντερνισμού
Η Όλγκα Κομπουσκέαν ήταν επίσης τρομοκρατημένη από τα σχέδια κατεδάφισης εκείνης της εποχής. «Αυτό θα σήμαινε απλώς την εξαφάνιση ενός σημαντικού ιστορικού ορόσημου. Είδα τα σχέδια για το κτίριο αντικατάστασης και σκέφτηκα: Αυτή σίγουρα δεν είναι η λύση».
Η Κομπουσκέαν είναι αρχιτέκτονας. Εργάζεται στο Πανεπιστήμιο του Ανόβερου στο Τμήμα Αστικού Σχεδιασμού. Γεννημένη και μεγαλωμένη στη Μολδαβία, θυμάται το πρώην National Hotel από την παιδική της ηλικία. Ακόμα και τότε, ήταν άδειο, και οι έφηβοι έμπαιναν κρυφά για να απολαύσουν τη θέα της πόλης από την οροφή, αφηγείται η Κομπουσκέαν: «Ένα αίσθημα ελευθερίας».
Η 28χρονη μιλάει με πάθος για το κτίριο, περιγράφει το ως «σύμβολο» του σοβιετικού μοντερνισμού. «Είναι ένα από τα πιο όμορφα και συνοπτικά παραδείγματα. Σε σύγκριση με άλλα κτίρια εκείνης της εποχής, είναι πολύ λιτό και εκλεπτυσμένο». Για την Κομπουσκέαν, το πρώην National Hotel είναι κάτι περισσότερο από ένα απλό κτήριο. Αντανακλά την αναζήτηση της νεαρής χώρας για την ταυτότητά της. «Το ζήτημα της ταυτότητας της Μολδαβίας είναι πολύ δύσκολο επειδή η χώρα έχει επανειλημμένα βρεθεί υπό διαφορετικούς ηγεμόνες: την Οθωμανική Αυτοκρατορία, τη Ρουμανία , τη Σοβιετική Ένωση. Πρόκειται για πολύ διαφορετικούς πολιτισμούς και επιρροές. Ως αποτέλεσμα, η Μολδαβία δεν είχε ποτέ πραγματικά την ευκαιρία να αναπτύξει τη δική της παράδοση ή ιστορία».
Το National Hotel αντανακλά την εσωτερική σύγκρουση της χώρας. «Από τη μία πλευρά, υπάρχουν αυτοί οι αγώνες για την ιδιοκτησία, που επιβάλλονται από πάνω. Από την άλλη πλευρά, υπάρχουν πάντα άνθρωποι που ενώνονται για να προσπαθήσουν να κάνουν αυτό το μέρος όμορφο για την κοινότητα».
Παράδοση ερμηνευμένη με σύγχρονο τρόπο
Στη μεταπτυχιακή της διατριβή στη Ζυρίχη η Κομπουσκέαν μελέτησε εντατικά το πρώην National Hotel και ανέπτυξε μια ιδέα για το πώς θα μπορούσε να επανασχεδιαστεί το κτήριο. «Ήθελα να εφαρμόσω τις γνώσεις μου τοπικά και, κατά τρόπο, να φέρω πίσω στην πατρίδα μου».
Η περιοχή γύρω από το National Hotel είναι ήδη έντονα ανεπτυγμένη και, κατά τη γνώμη της, ένα άλλο κτίριο κατοικιών δεν είχε νόημα. Αυτό που χρειάζεται πραγματικά η πόλη είναι χώρος. Οι τρεις πρώτοι όροι θα πρέπει επομένως να εκκενωθούν εντελώς.
Μπροστά τους, που υπάρχουν σιντριβάνια, κοινοτικοί κήποι και πέργκολες με αμπέλια. Θα πρέπει να γίνει κέντρο συνομιλιών, φιλοξενώντας εργαστήρια και εκδηλώσεις. Οι όροφοι θα μπορούσαν να στεγάσουν ξανά ένα ξενοδοχείο, ξενοδοχεία, γραφεία ή χώρους συνεργασίας.
Αυτή είναι η μέση λύση της Κομπουσκέαν ανάμεσα σε δύο φαινομενικά εδραιωμένες αντίθετες πλευρές. Από τη μία πλευρά βρίσκεται όσο βρίσκουν το κτίριο άσχημο και θέλουν να το κατεδαφίσουν. Για αυτούς, είναι ένα μέρος του σοβιετικού παρελθόντος που πρέπει να ξεπεραστεί. Από την άλλη πλευρά είναι εκείνοι που θέλουν να το ανακαινίσουν και να το ξαναχτίσουν όπως ήταν κάποτε.
Διχασμένη μεταξύ Ρωσίας και Ευρώπης
Το ερώτημα σχετικά με το μέλλον του πρώην National Hotel αντικατοπτρίζει τις βαθιές διαιρέσεις εντός της Μολδαβίας. Αυτό είναι εμφανές σε κάθε εκλογή, λέει ο Κομπουσκέαν. Το ερώτημα πάντα συνοψίζεται στο: Θα γίνει η Μολδαβία φιλορωσική ή φιλοευρωπαϊκή; «Υπάρχει πλειοψηφία, αλλά όχι συναίνεση. Επιλέγουμε τη μία πλευρά ή την άλλη, και οι άλλοι πρέπει να ζήσουν με αυτό». Αυτό δεν πρέπει να συμβεί με το National Hotel: «Αυτό το μέρος θα μπορούσε να είναι ένα πειραματικό, οραματικό παράδειγμα για το πώς να αντιμετωπίσουμε την αρχιτεκτονική αυτής της εποχής».
Το σχέδιο της Κομπουσκέαν έχει ήδη κερδίσει βραβεία στην Ελβετία. Τώρα εργάζεται για να προσεγγίσει ένα ευρύτερο κοινό και στη Μολδαβία. Τον τελευταίο χρόνο, ασχολείται με τη μη κυβερνητική οργάνωση Save Chisinau. Η οργάνωση προσπαθεί να βελτιώσει τη ζωή στην πρωτεύουσα και να κάνει την πόλη πιο ευαίσθητη στις ανάγκες των κατοίκων της. Αφού εντάχθηκε η συζήτηση γύρω από το National Hotel τις τελευταίες εβδομάδες, η Κομπουσκέαν έστειλε τα σχέδιά της σε διάφορα μολδαβικά ιδρύματα. «Το μεγάλο δίλημμα είναι ότι κανείς δεν θέλει να αναλάβει την ευθύνη για το κτίριο».
Αυτό θα μπορούσε σύντομα να αλλάξει: Δεδομένου ότι ο νυν ιδιοκτήτης δικάζεται για διάφορες κατηγορίες, το κτήριο βρίσκεται επί του παρόντος υπό κατάσχεση. Τι θα συμβεί στο πρώην ξενοδοχείο παραμένει ασαφές μέχρι το τέλος της δίκης - αλλά αν καταδικαστεί, θα μπορούσε να απαλλοτριωθεί και να γίνει κρατική περιουσία. Ίσως τότε η ιστορία της παρακμής να τελειώσει επιτέλους και να ξεκινήσει πραγματικά ένα νέο κεφάλαιο.
Πηγή: dw.com