Η δειλή τρομοκρατική επίθεση στον εορτασμό της εβραϊκής γιορτής της Χανουκά, στην παραλία Μπόνταϊ, στο Σίδνεϊ της Αυστραλίας δεν ήταν μια «μεμονωμένη πράξη τρέλας», ούτε ένα τυχαίο ξέσπασμα βίας. Ήταν το απολύτως προβλέψιμο αποτέλεσμα ενός κλίματος που καλλιεργείται συστηματικά τους τελευταίους μήνες: Της απενοχοποίησης του αντισημιτισμού στο όνομα μιας δήθεν πολιτικής ή ανθρωπιστικής ευαισθησίας.
Η αντισημιτική ρητορική δεν εμφανίστηκε ξαφνικά. Τροφοδοτήθηκε από οργανωμένα δίκτυα, ομάδες και «ακτιβιστικούς» μηχανισμούς, που αξιοποιούν τον πόλεμο στη Μέση Ανατολή ως πρόσχημα για να μετατρέψουν τον αντισημιτισμό σε πολιτικό εργαλείο. Πίσω από τα συνθήματα, τις παλαιστινιακές σημαίες και τις επιλεκτικές ευαισθησίες, συχνά κρύβονται κύκλοι, που συνδέονται ιδεολογικά ή οργανωτικά με δίκτυα της Μουσουλμανικής Αδελφότητας ή άλλες εξτρεμιστικές δομές, για τις οποίες ο αντισημιτισμός δεν είναι «παρέκκλιση», αλλά δομικό στοιχείο.
Το ανησυχητικό, όμως, δεν είναι μόνο αυτό. Είναι το γεγονός, ότι σε αυτή τη ρητορική βρίσκουν κοινό βηματισμό τα δύο άκρα του πολιτικού φάσματος. Ακροδεξιοί αντισημίτες -που ουδέποτε εξαφανίστηκαν- και ακραίοι αριστεροί «αντιιμπεριαλιστές» συναντώνται στο ίδιο πεζοδρόμιο. Διαφορετικές αφετηρίες, ίδιος στόχος: Ο Εβραίος ως συλλογικός εχθρός! Όχι για κάτι που έκανε, αλλά για αυτό που είναι!
Η Ελλάδα, δυστυχώς, δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι παρακολουθεί τις εξελίξεις από απόσταση. Το ζήσαμε στο κέντρο της Αθήνας, με ομάδες, που είχαν βγει για... «κυνήγι» Ισραηλινών τουριστών ή... «ακτιβιστική» δράση σε επιχειρήσεις εβραϊκών συμφερόντων, για «παρεμβάσεις», με απόπειρες παρεμπόδισης κρουαζιερόπλοιων ισραηλινών συμφερόντων, με προπηλακισμούς Ισραηλινών σε εστιατόρια.... Όλα στο όνομα ενός «ακτιβισμού», που στην πράξη μετατράπηκε σε στοχευμένη τρομοκράτηση αμάχων!!!
Αυτός είναι ο «καρκίνος» της σύγχρονης αντισημιτικής ρατσιστικής ρητορικής: Μεταμφιέζεται σε... πολιτική άποψη, διεκδικεί... ηθικό πλεονέκτημα και τελικά παράγει βία!!! Όχι συμβολική, αλλά πραγματική!!! Από το σύνθημα στο χτύπημα... Από την «οργή» στη γροθιά, το μαχαίρι, τη σφαίρα ή τη βόμβα!!!
Η επίθεση στην Αυστραλία είναι καμπανάκι... Όχι μόνο για τις αρχές ασφαλείας, αλλά για τις κοινωνίες συνολικά. Όταν ο αντισημιτισμός γίνεται ανεκτός, όταν βαφτίζεται «κριτική» ή «αντίσταση», τότε αργά ή γρήγορα θα βρει τρόπο να εκφραστεί με αίμα. Και τότε, καμία κοινωνία δεν θα μπορεί να ισχυριστεί ότι «δεν ήξερε»!!!
Για την Ελλάδα και την Ευρώπη, το μήνυμα είναι ξεκάθαρο: Η αντισημιτική βία δεν είναι «εισαγόμενο πρόβλημα», αλλά εσωτερική απειλή. Αφορά τη δημόσια ασφάλεια, τη συνοχή των κοινωνιών και την ίδια τη δημοκρατική τάξη. Όταν δίκτυα εξτρεμισμού -ισλαμιστικού, ακροδεξιού ή μεταμφιεσμένου σε «αριστερό ακτιβισμό»- δρουν ανενόχλητα, οι εβραϊκές κοινότητες γίνονται ο πρώτος στόχος, όχι όμως ο τελευταίος. Η ανοχή στο μίσος δημιουργεί υποδομές τρομοκρατίας. Γι’ αυτό η απάντηση δεν μπορεί να είναι επικοινωνιακή, ούτε επιλεκτική. Απαιτεί συντονισμό υπηρεσιών ασφαλείας, σαφή πολιτική βούληση, μηδενική ανοχή στη ρητορική μίσους και ξεκάθαρη διάκριση ανάμεσα στην ελευθερία λόγου και στην υποκίνηση βίας. Διαφορετικά, η Ευρώπη κινδυνεύει να ανακαλύψει -όπως ήδη προειδοποιεί η Αυστραλία- ότι ο αντισημιτισμός δεν είναι απλώς ιδεολογία, αλλά ενεργός απειλή!!!