Ότι ήταν φιάσκο δεν το αμφισβητεί κανείς. Κοινοβουλευτική εκλογή Καγκελαρίου «με τη δεύτερη» από τη γερμανική Βουλή, ουδέποτε είχε συμβεί στην μεταπολεμική ιστορία της.
Και οι παρενέργειες αυτού του φιάσκου Μερτς τώρα αρχίζουν να διερευνώνται.
Το εύλογο συμπέρασμα είναι ότι η ατυχής ψηφοφορία πιθανότατα θα αυξήσει την δυσπιστία μεταξύ των εταίρων του κυβερνητικού συνασπισμού, δείχνοντας ότι η αρμογή τους πόρρω απέχει από το να χαρακτηρίζεται συμπαγής.
Και αυτό σε μία στιγμή που η Ευρώπη χρειάζεται από τη Γερμανία να επιδείξει ισχυρή ηγεσία, ανέφεραν πολιτικοί αναλυτές.
«Ολόκληρη η Ευρώπη στράφηκε σήμερα στο Βερολίνο με την ελπίδα ότι η Γερμανία θα επαναβεβαίωνε ξανά τον ρόλο της ως άγκυρα σταθερότητας και ως την πιο ισχυρή φιλοευρωπαϊκή δύναμη», λέει η Γιάνα Πουλιέριν, στέλεχος του think tank «European Council on Foreign Relations» και προσθέτει:
«Αυτή η ελπίδα έχει διαψευστεί. Με συνέπειες πολύ πέρα από τα σύνορά μας».
Ο Μερτς αναλαμβάνει καθήκοντα καθώς
• Η Ευρώπη πασχίζει να συμφωνήσει σε εγγυήσεις ασφαλείας που θα προσφέρει στην Ουκρανία στο πλαίσιο οποιασδήποτε συμφωνίας κατάπαυσης του πυρός με τη Ρωσία.
• Η ΕΕ θέλει να διαπραγματευτεί μια εμπορική συμφωνία με τις Ηνωμένες Πολιτείες μετά τους σαρωτικούς δασμούς Τραμπ, υπαρκτούς ή επαπειλούμενους
• Η ίδια η Γερμανία απειλείται με τρίτο συναπτό έτος ύφεσης και λόγω των δασμών και ενώ προσπαθεί να ξεπεράσει το σοκ της απεξάρτησης από το φθηνό ρωσικό φυσικό αέριο.
Η συμφωνία για τον σχηματισμό γερμανικού συνασπισμού κτίστηκε γύρω από τις υποσχέσεις για αναζωογόνηση της ανάπτυξης, μειώσεις εταιρικών φόρων, μείωση ενεργειακών τιμών, ισχυρή υποστήριξη στην Ουκρανία, υψηλότερες στρατιωτικές δαπάνες.
Και μέσα σε αυτό το… στιβαρό πλαίσιο στιβαρών υποσχέσεων, έρχεται ένα σχεδόν ιλαρό φιάσκο. Η αποτυχία του Μερτς να κερδίσει υποστήριξη για την καγκελαρία του με την πρώτη προσπάθεια είναι κάτι πρωτόγνωρο για τη μεταπολεμική Γερμανία.
Στελέχη του κόμματός του εκτιμούσαν μόλις τη Δευτέρα ότι ο Μερτς θα εξασφάλιζε πολύ γρήγορα την απαιτούμενη πλειοψηφία, παρά τις γκρίνιες που υπήρχαν και στα δύο κόμματα του συνασπισμού σχετικά με τα επιλεγέντα πρόσωπα για το υπουργικό συμβούλιο, τους διάφορους συμβιβασμούς και κυρίως το τεράστιο πακέτο δανεισμού για αμυντικές δαπάνες που κληρονόμησε από την απελθούσα Βουλή.
Με το AfD να ελλοχεύει
Το χειρότερο; Τα δύο κόμματα του κυβερνητικού συνασπισμού βρίσκονται ήδη σε φθίνουσα δημοσκοπική πορεία. Ειδικά το συντηρητικό μπλοκ CDU/CSU, κουβαλά και την απογοήτευση από την απόφαση Μερτς -γνωστού για το τραχύ και ενίοτε αλλοπρόσαλλο ύφος του- να χαλαρώσει τα δημοσιονομικά όρια δανεισμού, παρά τις προεκλογικές υποσχέσεις για γνήσια, γερμανική δημοσιονομική ορθοδοξία.
«Οι ψηφοφορίες είναι μυστικές, και έτσι δεν θα μάθουμε τι πραγματικά προηγήθηκε της αποτυχίας του πρώτου γύρου σήμερα το πρωί», δήλωσε ο Κάρστεν Μπρζέσκι, Επικεφαλής Μακροοικονομικών Μελετών της ING Research. «Φαίνεται ότι ορισμένοι βουλευτές του CDU/CSU ήθελαν να δείξουν τη σαφή δυσαρέσκειά τους με την στροφή 180 μοιρών του Μερτς στη δημοσιονομική πολιτική μετά τις εκλογές».
Ο μόνος νικητής της «καταστροφής» της Τρίτης σύμφωνα με τον δημοσκόπο της εταιρίας Forsa, Μάνφρεντ Γκιούλνερ, είναι το ακροδεξιό, αντισυστημικό κόμμα Εναλλακτική για τη Γερμανία (AfD), το οποίο ήρθε δεύτερο τον Φεβρουάριο και ήδη επικρατεί σε ορισμένες πρόσφατες δημοσκοπήσεις.
«Η εμπιστοσύνη στους πολιτικούς θεσμούς πλήττεται ακόμη παραπάνω», λέει ο Γκιούλνερ.
Το υπουργικό συμβούλιο του Μερτς θα έπρεπε να αντανακλά την πίστη στην εμπειρογνωμοσύνη αντί για πολιτική διαχείριση και την επιθυμία για ανανέωση, δεδομένης της ήδη μειωμένης εμπιστοσύνης στο κατεστημένο, λένε οι αναλυτές.
Θα τα καταφέρει;
Μόνο ένας υπουργός από την προηγούμενη κυβέρνηση θα διατηρήσει τη θέση του: ο υπουργός Άμυνας Μπόρις Πιστόριους. Τα υπόλοιπα μέλη του υπουργικού συμβουλίου είναι νεοδιορισμένα, πολλά από τα οποία με εμπειρία στον ιδιωτικό και μόνο τομέα.
Το χρήσιμο στρες τεστ
Κάποιοι στην Ευρώπη παραμένουν αισιόδοξοι ότι ο Μερτς, ένας βετεράνος πολιτικός που ξεκίνησε την καριέρα του ως ευρωβουλευτής το 1989 , θα έχει περισσότερο ευρωπαϊκό προσανατολισμό από τον προκάτοχό του, τον σοσιαλδημοκράτη Όλαφ Σολτς.
Υπάρχει ωστόσο και μια θετική ανάγνωση. Αυτο το (σχεδόν εφιαλτικό) ξεκίνημα, ίσως προσφέρει στον νέο κυβερνητικό συνασπισμό, ένα άτυπο… stress test, το οποίο έλειψε από την προηγούμενη κυβέρνηση στο ξεκινημά της.
Πράγματι, η υπό τον Όλαφ Σολτς προηγηθείσα συγκυβέρνηση ορκίστηκε το 2021 με υψηλές φιλοδοξίες και -υποτίθεται- αριστοτεχνικά σχεδιασμένη προγραμματική συμφωνία.
Πολύ γρήγορα όμως συγκρούστηκε με τη σκληρή πραγματικότητα, της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία, ορόσημο που αποκάλυψε θεμελιώδεις διαφορές στις πολιτικές προτεραιότητες των δύο εταίρων, γκρεμίζοντας τελικά τον συνασπισμό μετά από μόλις τρία χρόνια συγκυβέρνησης.
Πηγή: naftemporiki.gr