Στις 28 Ιουλίου 1913 υπογράφτηκε στην πρωτεύουσα της Ρουμανίας, η Συνθήκη του Βουκουρεστίου, με την οποία τερματίζεται ο Β’ Βαλκανικός Πόλεμος (1913), ενώ ρυθμίζονται και οι εκκρεμότητες που υπήρχαν από τον Α' Βαλκανικό Πόλεμο (1912-13).
Τελικώς, οι δύο προαναφερθείσες συγκρούσεις οδήγησαν στην κατάλυση της Οθωμανικής κυριαρχίας στο μεγαλύτερο τμήμα των ευρωπαϊκών εδαφών της στη Βαλκανική, καθώς και στην επέκταση των συνόρων των υφισταμένων Βαλκανικών κρατών. Στο Β’ Βαλκανικό Πόλεμο, η Βουλγαρία, η επονομαζόμενη και «Μικρή Πρωσία των Βαλκανίων», εμφορούμενη από τάσεις ηγεμονισμού στα Βαλκάνια, ήρθε σε αντιπαράθεση και πολεμική σύγκρουση, τόσο με την Ελλάδα, όσο και με τη Σερβία, οπότε και επήλθε πλήρης κατάρρευση του Βουλγαρικού Στρατού στα πεδία των μαχών, γεγονός που οδήγησε αρχικώς στη συμφωνία για ανακωχή και ακολούθως στη σύγκληση νέας συνδιασκέψεως ειρήνης στο Βουκουρέστι στις 10 Αυγούστου 1913 (ή 28 Ιουλίου 1913 με το παλαιό – ισχύον τότε – ημερολόγιο).
Η Ελλάς, η οποία ήταν η νικήτρια και των δύο Βαλκανικών Πολέμων, ενώ για παράδειγμα η Ρουμανία δεν συμμετείχε στον Β’ Βαλκανικό Πόλεμο, με τη Συνθήκη του Βουκουρεστίου οριστικοποιούνται τα κέρδη του Α' Βαλκανικού Πολέμου και επιπλέον προσαρτώνται σημαντικά τμήματα της Μακεδονίας, ως τη «γραμμή» Μπέλες – Νέστου, μαζί με την Καβάλα, ενώ ενσωματώθηκε επισήμως και η Κρήτη.
Με τη Συνθήκη του Βουκουρεστίου η εδαφική έκταση της Ελλάδος θα αυξηθεί κατά 93% και θα ανέλθει στα 120.308 τ.χλμ., έναντι των 63.211 τ.χλμ, που ήταν η Ελλάς πριν την έναρξη των δύο Βαλκανικών Πολέμων, ενώ ο πληθυσμός της θα αυξηθεί κατά 77% και θα ανέλθει στους – συνολικώς – 4.718.221 κατοίκους, έναντι των 2.631.952 κατοίκων που ήταν πριν τους δύο προαναφερθέντες πολέμους.
Αξίζει να σημειωθεί ότι οι Βαλκανικοί πόλεμοι, παρά τη μικρή τους διάρκεια, αποτελούν το μεγαλύτερο πολεμικό επίτευγμα από ιδρύσεως του νεοελληνικού κράτους. Όμως, ο Εθνικός Διχασμός που ακολούθησε καθώς και η Μικρασιατική καταστροφή θα υποβαθμίσουν τη σημασία τους στη συλλογική μνήμη.
Η συνθήκη ειρήνης του Βουκουρεστίου «…έβαλε επίσημα τέλος στο Β' Βαλκανικό Πόλεμο, αναδιαμορφώνοντας το χάρτη της Νοτιοανατολικής Ευρώπης. Οι νικήτριες δυνάμεις, Ελλάδα, Σερβία, Μαυροβούνιο και Ρουμανία, επέβαλαν τους όρους τους στη Βουλγαρία. Η συνθήκη ήταν κομβικής σημασίας για την Ελλάδα, καθώς ενσωμάτωσε το μεγαλύτερο μέρος της Μακεδονίας, συμπεριλαμβανομένης της Θεσσαλονίκης, την Ήπειρο και πολλά νησιά του Αιγαίου. Ωστόσο, δεν ικανοποιήθηκαν όλες οι διεκδικήσεις της ελληνικής πλευράς. Για τη Σερβία σήμανε την επέκταση προς τα νότια, ενώ η Ρουμανία προσάρτησε τη Νότια Δοβρουτσά. Η Βουλγαρία, από την άλλη, έχασε εδάφη και είδε τα όνειρά της για ηγεμονία στα Βαλκάνια να θρυμματίζονται.», όπως σημειώνεται από τη Διεύθυνση Ιστορίας Στρατού του ΓΕΣ.
Συνοψίζοντας, πάντα κατά το ΓΕΣ/ΔΙΣ, «οι διατάξεις της Συνθήκης του Βουκουρεστίου, αν και έλυσαν άμεσα τις διαφορές του Β' Βαλκανικού Πολέμου, δημιούργησαν ταυτόχρονα νέες εντάσεις και δυσαρέσκειες. Oι βαλκανικές χώρες, παρά τις εδαφικές τους επεκτάσεις, παρέμεναν εύθραυστες οντότητες με ανεπίλυτα ζητήματα μειονοτήτων και συνόρων που θα οδηγούσαν σύντομα σε ευρύτερες συγκρούσεις».
Για την προώθηση των επιδιώξεων της χώρας μας σε διπλωματικό επίπεδο στη συνθήκη του Βουκουρεστίου η Ελλάδα θα λάβει σημαντική υποστήριξη από τη Γερμανία (κυρίως στο θέμα της Καβάλας) όσο και τη Γαλλία.