Στους πρόποδες του Παρνασσού, και πλησίον του χωριού Τιθορέα, είναι κτισμένη η Κοινοβιακή Μονή Παναγίας Οδηγητρίας. Η Ιερά Μονή απέχει από τη Λιβαδειά μισή ώρα και άρχισε να κτίζεται το 1996 σε μια περιοχή που είναι γνωστή από την αρχαιότητα.
Όπως αναφέρει ο ιστορικός και περιηγητής Παυσανίας, στο έργο του « Ελλάδος Περιήγησις », η περιοχή ήταν ονομαστή για το ελαιόλαδό της, το οποίο μεταφερόταν στην πρωτεύουσα της Ρωμαικής Αυτοκρατορίας, την Ρώμη. Εκεί χρησιμοποιείτο για την παρασκευή αυτοκρατορικών φαγητών, στα ρωμαικά ανάκτορα, στις παλαίστρες για το άλειμμα των αθλητών με ελαιόλαδο, και από τις κυρίες της αριστοκρατίας για την παρασκευή αρωμάτων, όπου το λάδι της ελιάς ήταν η πρώτη ύλη.
Στα χρόνια της Τουρκοκρατίας και της εθνικής επαναστάσεως του 1821, η Τιθορέα πρωτοστάτησε στους εθνικούς αγώνες, αφού ο ήρωας της επαναστάσεως Οδυσσέας Ανδρούτσος είχε το κρυσφήγετό του σε μία σπηλιά. Εάν, από το προαύλιο της Μονής κοιτάξει κανείς προς τον Παρνασσό, φαίνεται ένα μεγάλο σπήλαιο. Εκεί είναι η σπηλιά του Δυσσέα, όπως την ονομάζουν οι ντόπιοι. Σε αυτήν την σπηλιά, κατέφευγε ο Ανδρούτσος και οι χριστιανοί κάτοικοι των γύρω χωριών για να γλυτώνουν από τις τουρκικές επιδρομές. Το σπήλαιο έχει μεγάλη χωρητικότητα, υπάρχει φούρνος και ερείπια παλαιάς εκκλησίας. Επίσης, ο στρατάρχης της Ρούμελης Γεώργιος Καραισκάκης, συνδέεται με την περιοχή, στην Τιθορέα σώζεται μέχρι τις μέρες μας το σπίτι όπου διέμενε όταν ερχόταν στην περιοχή.
Τον Μοναχισμό στην ευρύτερη περιοχή του Παρνασσού τον έφεραν οι Μοναχοί που κατέφυγαν εδώ, από την περιοχή της Παλαιστίνης, μετά τις σφαγές των Περσών, το 614 μ.Χ. Οι πρόσφυγες μοναχοί, βρήκαν καταφύγιο στην τότε ακμάζουσα επισκοπή Ταλαντίου και Διαυλείας, όπου διεσκορπίσθησαν και έκτισαν Ιερές Μονές, Ναούς και Ασκητήρια, τα οποία ονόμασαν με ονόματα που η προέλευσή τους είναι από τους Αγίους Τόπους. Αναφέρουμε εδώ, σαν παράδειγμα, την Αγία Ιερουσαλήμ. Επ' ονόματί της υπάρχουν Ναοί και ασκητήρια στην Λιβαδειά, την Δαύλεια, την Τιθορέα και την Αμφίκλεια.