Με την τουρκική στρατιωτική ισχύ να αυξάνεται τα τελευταία χρόνια, η Ελλάδα εξετάζει πλέον πιο προωθημένες λύσεις αποτροπής, στις οποίες προβλέπεται ενεργός ρόλος και για την Κύπρο, σύμφωνα με "ΤΑ ΝΕΑ".
Η στρατηγική σκέψη δεν περιορίζεται σε παραδοσιακές αμυντικές δομές, αλλά περιλαμβάνει και μοντέλα ταχείας αντίδρασης που υιοθετούνται σε άλλες περιοχές, όπως έχει αναφέρει ο αρχηγός ΓΕΕΘΑ, στρατηγός Δημήτρης Χούπης.
Στο πλαίσιο αυτό, από ανώτερους στρατιωτικούς κύκλους αλλά και αναλυτές στην Ελλάδα, επεξεργάζονται σχέδια στενότερης συνεργασίας με το Ισραήλ, αξιοποιώντας τις ήδη ισχυρές διμερείς σχέσεις. Στο Τελ Αβίβ, η πρόταση αντιμετωπίζεται θετικά, καθώς ενισχύει το στρατηγικό βάθος του Ισραήλ και παρέχει στην Αθήνα πρόσθετα μέσα αποτροπής απέναντι στις αναθεωρητικές πολιτικές της Άγκυρας.
Δύναμη ταξιαρχίας σε Ρόδο, Κάρπαθο, Κύπρο και Ισραήλ
Η βασική ιδέα περιλαμβάνει τη δημιουργία μιας κοινής δύναμης ταχείας αντίδρασης επιπέδου ταξιαρχίας, με συνολικά 2.500 άνδρες. Στο σχέδιο προβλέπονται 1.000 στρατιώτες από την Ελλάδα, 1.000 από το Ισραήλ και 500 από την Κύπρο, με την υποστήριξη μίας μοίρας της ελληνικής και μίας της ισραηλινής Πολεμικής Αεροπορίας.
Σε θαλάσσιο επίπεδο, η δύναμη θα διαθέτει πλοία και υποβρύχια για την προστασία κρίσιμων υποδομών, όπως αγωγών ενέργειας. Συγκεκριμένα, η Ελλάδα θα συνεισφέρει μία φρεγάτα και ένα υποβρύχιο, ενώ το Ισραήλ θα προσφέρει μια σύγχρονη κορβέτα και ένα δικό του υποβρύχιο, με δυνατότητα περιπολιών είτε μεμονωμένων είτε σε κοινό στολίσκο ανάλογα με τις ανάγκες.
Στρατηγικό βάθος και προστασία υποδομών
Ο ισραηλινός αναλυτής Σάι Γκαλ επισημαίνει ότι η κοινή δύναμη δεν στοχεύει κανέναν συγκεκριμένο αντίπαλο, αλλά καλύπτει ένα στρατηγικό κενό στην Ανατολική Μεσόγειο. Από τη Ρόδο έως την Κύπρο και το Ισραήλ, κρίσιμες υποδομές, πλατφόρμες και αγωγοί βρίσκονται εκτεθειμένοι σε απειλές από τρίτους.
Σύμφωνα με τον Γκαλ, το πραγματικό πεδίο μάχης έχει μετατοπιστεί στο βυθό της θάλασσας, όπου περνούν τα καλώδια και οι αγωγοί που τροφοδοτούν την Ευρώπη. Η εμπειρία της Βαλτικής με τη ρήξη του Nord Stream έχει δείξει ότι η ασφάλεια των υποδομών υποθαλάσσια είναι ζωτικής σημασίας. Μια κοινή δύναμη θα παρείχε στην περιοχή μια ενιαία αρχιτεκτονική ανίχνευσης, αποτροπής και ταχείας αντίδρασης απέναντι σε ενέργειες εξαναγκασμού ή σαμποτάζ.
Όπως καταλήγει ο Γκαλ, οι «μαξιμαλιστικοί χάρτες» δεν θα καθορίσουν το μέλλον της θάλασσας. Αυτό που θα εγγυηθεί ασφάλεια είναι η κοινή επίγνωση, η διαλειτουργικότητα των δυνάμεων και ο σεβασμός στο κράτος δικαίου.
Αυτό το σχέδιο, αν υλοποιηθεί, σηματοδοτεί μια νέα φάση στην αποτροπή στην Ανατολική Μεσόγειο, με τη συνεργασία Ελλάδας, Κύπρου και Ισραήλ να γίνεται κομβικό εργαλείο για τη διασφάλιση της σταθερότητας και της ασφάλειας στην περιοχή.