Καθώς Αμερικανοί, Ουκρανοί και Ευρωπαίοι αξιωματούχοι επιδίδονται σε συζητήσεις για πιθανά σχέδια ειρήνης, τα στοιχεία δείχνουν ότι η Ρωσία και ο Πρόεδρος Βλαντίμιρ Πούτιν δεν ενδιαφέρονται πραγματικά να τερματίσουν τον πόλεμο, αλλά χρησιμοποιούν τις διαπραγματεύσεις ως μέσο για ευνοϊκότερη συνέχιση της εισβολής.
Σύμφωνα με ανάλυση του think tank Atlantic Council, οι βασικές απαιτήσεις του Κρεμλίνου στις διαπραγματεύσεις είναι σχεδιασμένες με στρατιωτικό κυνισμό: ο Πούτιν επιμένει ότι για να υπάρξει κατάπαυση του πυρός, η Ουκρανία πρέπει πρώτα να παραδώσει το υπόλοιπο 10% του Ντονμπάς που οι ρωσικές δυνάμεις δεν έχουν καταφέρει να καταλάβουν σε πάνω από έντεκα χρόνια συγκρούσεων.
Το «Κλειδί» που ανοίγει τον δρόμο προς το Κίεβο
Η απαίτηση για τα 6.600 τετραγωνικά χιλιόμετρα του μη κατεχόμενου Ντονμπάς δεν είναι τυχαία. Αν και η περιοχή στερείται ιδιαίτερων φυσικών πόρων, φιλοξενεί τις ισχυρότερες οχυρώσεις της Ουκρανίας. Αυτή η «ζώνη-φρούριο», που αναπτύχθηκε την τελευταία δεκαετία, αποτελεί σήμερα το σοβαρότερο εμπόδιο για τη ρωσική προέλαση.
Οι αναλυτές εκτιμούν ότι η βίαιη κατάληψη αυτών των οχυρώσεων θα μπορούσε να διαρκέσει χρόνια και να κοστίσει στον ρωσικό στρατό εκατοντάδες χιλιάδες επιπλέον απώλειες. Το πραγματικό, αδίστακτο κίνητρο του Πούτιν είναι προφανές:
- Ζητώντας την παράδοση της περιοχής χωρίς μάχη, το Κρεμλίνο προσπαθεί να αποκτήσει ένα τεράστιο στρατιωτικό πλεονέκτημα.
- Η κατάληψη αυτής της ζώνης θα άνοιγε τον δρόμο για νέες, ταχείες ρωσικές προελάσεις προς την κεντρική Ουκρανία και δυνητικά ακόμη και προς το Κίεβο.
Ο κρίσιμος ρόλος της περιοχής στην άμυνα της Ουκρανίας εξηγεί γιατί ο Πούτιν εμφανίζεται δήθεν διατεθειμένος να μειώσει τις απαιτήσεις του σε άλλα μέτωπα, αλλά παραμένει ανένδοτος και επίμονος να του παραδοθεί αυτό το συγκεκριμένο, στρατηγικής σημασίας, κομμάτι γης. Ο Ρώσος ηγέτης, με έναν κυνισμό που αψηφά τις διεθνείς εκκλήσεις, αποδεικνύει ότι η «ειρήνη» που επιδιώκει είναι απλώς ένας ελιγμός για την ανασύνταξη και την εντατικοποίηση της εισβολής με λιγότερο κόστος για τη Μόσχα.