Οι επαφές του Βολοντίμιρ Ζελένσκι με τον Ντόναλντ Τραμπ απέδωσαν περιορισμένα αποτελέσματα, πέρα από τη δέσμευση για νέα συνάντηση τον επόμενο μήνα και τη σαφή διαπίστωση ότι ο τερματισμός του πολέμου παραμένει δύσκολος στόχος. Για το Κίεβο, ωστόσο, ακόμη και η αποφυγή ρήξης θεωρείται κέρδος.
Μετά τις αλλεπάλληλες δοκιμασίες στις αμερικανο-ουκρανικές σχέσεις μέσα στο 2025, η βασική επιδίωξη του Ζελένσκι είναι να διατηρηθεί ζωντανή η διαδικασία. Η συνάντηση στο Μαρ-α-Λάγκο έστειλε αυτό ακριβώς το μήνυμα: ο Τραμπ δήλωσε ότι παραμένει προσηλωμένος στις συνομιλίες, απέφυγε νέα τελεσίγραφα και υπογράμμισε ότι μοναδική «προθεσμία» είναι το τέλος του πολέμου.
Ιδιαίτερη σημασία για το Κίεβο είχε το γεγονός ότι ο Αμερικανός πρόεδρος δεν επανέλαβε δημόσια τις σκληρές ρωσικές απαιτήσεις, όπως είχε συμβεί στο παρελθόν, παρότι είχε προηγηθεί επικοινωνία του με τον Βλαντιμίρ Πούτιν. Αναλυτές σημειώνουν ότι, υπό τις παρούσες συνθήκες, το ότι οι δύο πλευρές συνεχίζουν να μιλούν συνιστά από μόνο του επιτυχία.
Παρά ταύτα, τα αγκάθια παραμένουν. Οι εγγυήσεις ασφαλείας που συζητούνται για την Ουκρανία έχουν, σύμφωνα με τον Ζελένσκι, περιορισμένο χρονικό ορίζοντα, πολύ μικρότερο από αυτόν που ζητά το Κίεβο. Ακόμη πιο δύσκολο αποδεικνύεται το εδαφικό, με επίκεντρο το Ντονέτσκ και άλλες περιοχές, όπου οι ρωσικές αξιώσεις συγκρούονται με την ουκρανική θέση και τη βούληση της κοινής γνώμης.
Ο Ουκρανός πρόεδρος παραδέχεται ότι στο προσχέδιο ειρήνης παραμένουν σοβαρά ανοιχτά ζητήματα, όπως ο έλεγχος του πυρηνικού σταθμού της Ζαπορίζια. Οι ουκρανικές προτάσεις για αποστρατιωτικοποιημένη ζώνη και δημοψήφισμα, υπό καθεστώς κατάπαυσης του πυρός, απορρίπτονται από τη Μόσχα, η οποία επιμένει σε πλήρη αποχώρηση των ουκρανικών δυνάμεων.
Παρά τις δηλώσεις Τραμπ ότι «πλησιάζουμε σε συμφωνία», η δυσπιστία παραμένει έντονη. Το Κίεβο βλέπει με σχετική αισιοδοξία την προοπτική νέου γύρου συνομιλιών στις ΗΠΑ, αυτή τη φορά με τη συμμετοχή Ευρωπαίων ηγετών από την αρχή, στοιχείο που θα μπορούσε να ενισχύσει τη θέση της Ουκρανίας.
Για την ώρα, ο στόχος της ουκρανικής πλευράς είναι ξεκάθαρος: να παραμείνει ανοιχτός ο δίαυλος με την Ουάσιγκτον. Σε έναν πόλεμο φθοράς, αυτό και μόνο αρκεί για να χαρακτηριστεί επιτυχία.